Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2008

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΣΚΙΑ ΜΟΥ

Η φίλη μας η Artanis μας κάλεσε να παίξουμε το παιχνίδι της σκιάς μας, του σκοτεινού εαυτού μας.
Δεν είναι η πρώτη φορά που πιάνω κουβέντα με την σκιά μου, όποτε βρίσκω καιρό, την σύρω από την αφάνεια της και την στήνω απέναντί μου και αρχίζει η κουβέντα. Είναι η πρώτη φορά όμως που την παρουσιάζω σε κοινή θέα.
Φίλοι μου θα σας γράψω μόνο τις δικές μου σκέψεις, τις δικές μου ερωτήσεις προς την σκιά μου, δεν θα σας γράψω τις απαντήσεις της. Ίσως το κάνω κάποια άλλη φορά. Ξέρετε είναι πολύ σκληρή η άτιμη και με καθηλώνει με τις απαντήσεις της, όταν απαντά.
Η τελευταία φορά που έπιασα κουβέντα μαζί της ήταν στη Μερσίνη όταν τα βράδια μόνος μου αγνάντευα από την βεράντα την θάλασσα. Συνήθως την βομβαρδίζω με ερωτήσεις, εκείνη με κοιτάζει με το σκοτεινό βλέμμα της και άλλοτε μου απαντά και άλλοτε χαμογελά χωρίς να μου δίνει απάντηση.
Και ιδού οι απορίες μου:
Γιατί είμαι αυτός που είμαι και τι θα ήμουνα αν τις κρίσιμες στιγμές της ζωής μου έπαιρνα διαφορετικές αποφάσεις από αυτές που πήρα;
Στην αρχή νόμιζα ότι η σημερινή ζωή μου είναι απόρροια των αποφάσεων μου στις κρίσιμες στιγμές, κατόπιν όμως διαπίστωσα οτι αποφάσεις έπαιρνα και παίρνω με κάθε μου αναπνοή. Δεν ήταν λοιπόν μόνο οι σοβαρές αποφάσεις που καθόρησαν την ζωή μου αλλά και οι μικρές και φαινομενικά ασήμαντες;
Ακόμα και αυτή μου η απόφαση να γράψω αυτές τις λίγες γραμμές, καθορίζει την μετέπειτα πορεία μου, έτσι τουλάχιστον πιστεύω. Θα μπορούσα να κοιμηθώ νωρίς και να ξυπνήσω φρέσκος για δουλειά το πρωί ή θα μπορούσα να πάω στο κοντινό μου το μπαράκι να πιώ κανένα ποτό με τις δίδυμες, όχι προτίμησα να γράψω.
Προσπάθησα να μετρήσω τα κομβικά σημεία, τα σταυροδρόμια που συνάντησα και που έπρεπε να αποφασίσω ποιο δρόμο θα ακολουθήσω, χωρίς να γνωρίζω που καταλήγει ή σε πόσα άλλα σταυροδρόμια θα με οδηγούσε. Αδίκως είναι τόσα πολλά που δεν μετριούνται.
Τι είναι λοιπόν αυτό που μας κάνει να παίρνουμε την μια ή την άλλη απόφαση, τον ένα ή τον άλλο τον δρόμο; Είναι σίγουρο ότι δεν διαθέτουμε GPS για να το προγραμματίσουμε ή να του πούμε που θέλουμε να πάμε και να μας βρει τον συντομότερο και καλύτερο δρόμο, ή μήπως διαθέτουμε;
Μήπως μέσα μας υπάρχει κάτι χωρίς να γνωρίζουμε την ύπαρξή του και μας οδηγεί στην μια ή την άλλη κατεύθυνση;
Μήπως τελικά είναι όλα προαποφασισμένα; Όχι δεν πιστεύω στο κισμέτ, όμως τι ήταν αυτό που με έκανε να πάω σε μία συγκέντρωση φίλων εκείνο το βράδυ, ενώ δεν ήθελα να πάω γιατί ήμουνα εξουθενωμένος από την δουλειά και όπου τελικά συνάντησα την μικρή Ελληνο-Ινδή. Την μικρή που με έκανε να δω με διαφορετικό μάτι τον κόσμο.
Από καθαρή τύχη λοιπόν έφτασα εδώ που έφτασα; Οι αποφάσεις που έπαιρνα ήταν τυχαίες, ενστικτώδεις ή είχα κάποια ικανότητα να μαντεύω τι ήταν πέρα από το σταυροδρόμι;
Γιατί άραγε αποφάσισα να γίνω blogger, οι μέρες μου οι ώρες μου ήταν γεμάτες, από φίλους άλλο τίποτα, τότε γιατί άρχισα να επικοινωνώ μαζί σας, σε ποιο σταυροδρόμι θα με βγάλει αυτή μου η απόφαση;
Και γιατί τα ρωτάω όλα αυτά, μήπως δεν είμαι ευχαριστημένος από την ζωή μου; Δεν θα το έλεγα, δεν θα άλλαζα καμιά μου απόφαση μέχρι σήμερα, εκτός από ελάχιστες που επηρέασαν την ζωή άλλων ανθρώπων. Αλλά μήπως μια άλλη απόφαση έφερνε αποτελέσματα δυσάρεστα, τραγικά σε αυτούς τους ανθρώπους;
Γιατί δεν μου απαντάς σκιά μου, γιατί με αγναντεύεις μ΄αυτό το σκοτεινό σου βλέμμα, πότε θα μου δώσεις τις απαντήσεις που έχω ανάγκη, ή μήπως τελικά δεν τις έχω ανάγκη; Πρόσεξε γιατί τελικά θα πάψω να ασχολούμαι μαζί σου θα πάψω να σε υπολογίζω, θα σε ξαναστείλω στην αφάνειά σου, θέλω απαντήσεις και τις θέλω τώρα, δεν έχω πολύ χρόνο μπροστά μου.
Τελικά φαίνεται ότι την φόβισα, σηκώθηκε αργά αργά μου γύρισε την πλάτη και με μια βαριεστημένη φωνή μου είπε, κάνε ότι σου είπε η μικρή Ελληνο-Ινδή, «πράξε κατά συνείδηση».
Και για την αντιγραφή gskastro
Υ.Γ. Έψαξα πολύ στις φωτογραφίες μου για να βρω κατάλληλη φωτογραφία και τελικά νομίζω ότι την βρήκα.


26 σχόλια:

Artanis είπε...

Φίλε μου καλημέρα...
Ωραία εκ βαθεων ανάρτηση του εσωτερικού σου εαυτού...Το αστείο είναι πως εγώ δεν ρωτάω ποτέ τον σκιώδη μου εαυτό, για οτιδήποτε, απλώς πράττω κατά συνείδηση, όπως σε συμβούλεψε η νεαρή φίλη σου...ΚΙ ούτε θεωρώ πως χρειάζόμαστε τελικά την οποιαδήποτε συννενόηση μαζί του, επειδή απλώς δεν μπορούμε να πράξουμε αν είμαστε αποκομμένοι από εκείνον...
Αν κάτι δεν κατάλαβα, ήταν η φωτό της φωτογενούς κατσικούλας... Επειδή αυτό το ζωντανό, δεν μου φαίνεται για τράγος, ωστε να κάνω συνειρμούς, κι ελπίζω να μην εννοείς τίποτα τέτοιο...
Καλή Κυριακή να έχεις, σε φιλώ...

asterion είπε...

Καλή σου ημέρα
λένε ότι είναι φυσιολογικό να μιλάς με τον καθρέφτη κοιταζόμενος μέσα.
Το κάνουμε σχεδόν όλοι.
Εκείνο που είνα;ι επικίνδυνο φοβερά (λένε!) είναι όταν σου απαντάει ο καθρέφτης. Τότε πρέπει να ψαχτείς. Είναι δύσκολα τα πράγματα.
Εγώ ξέρω γιατί έγινες Μπλόκερ......αλλά δεν θα σου το πω. Ας κρατήσω κάτι και για μένα

gskastro είπε...

Ίσως έπρεπε να γράψω την ιστορία αυτής της φωτογραφίας καλή μου Artanis. Μου αρέσουν πολύ οι μοναχικοί περίπατοι, ιδίως με συννεφιά και λίγο κρύο, παρέα με την φωτογραφική μου. Εκείνη την ημέρα είχε και ομίχλη και βλέπω ξαφνικά να πετιέται μπροστά μου αυτή η μαύρη κατσικούλα, σαν τον μαύρο μου εαυτό, το γένος δεν παίζει ρόλο. Άρχισα λοιπόν να της μιλάω και μου απαντούσε, μου βγήκε και κοινωνική βλέπεις. Αν κάνεις μεγέθυνση θα δεις που μου απαντά. Τώρα αν ο φίλος μου Αστερίων πει ότι λάλησα, δεν πειράζει ίσως και να έχει δίκαιο. Πολλά φιλιά gskastro

gskastro είπε...

Φίλε Αστερίωνα γιατί να μην μου απαντήσει ο καθρέπτης; Εδώ υπάρχουν άνθρωποι που επικοινωνούν με τους Ολύμπιους (έχεις μάλιστα αναφέρει και κάποιον σε ανάρτησή σου) και δεν θα μου απαντήσει ο καθρέπτης μου που είναι μπροστά μου;
Εχθές μάλιστα ο Χαρδαβέλας παρουσίασε κάποιον που επικοινωνεί με τους κατοίκους άλλων πλανητών.
Γιατί έγινα μπλόκερ θα μου το πεις από τηλεφώνου. Να είσαι καλά gskastro

Hfaistiwnas είπε...

Ε τώρα να σου πω ότι ταιριάζει η κατσίκα.. μπα...
Οι ερωτησεις αυτές δεν έχουν απάντηση.. δυστυχώς ή ευτυχώς δεν θα έχουν ποτέ...
Εγώ πάλι πιστεύω πως όλα έχουν ένα λόγο που γίνονται..

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

:-))))

Αααα.... εγώ δεν έχω τέτοιες ανησυχίες. Ποιά μυστική(;) δύναμη με ώθησε να πράξω τούτο ή εκείνο.
ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ και έπραξα εκείνο, ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ τούτη τη στιγμή και κάνω κάτι άλλο
Καλή εβδομάδα,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Artanis είπε...

Μια χαρά ζωντανό είναι η κατσικούλα της φωτό...Και χαριτωμένη, και κοινωνική, και έξυπνη...Εγώ το πιστευω πως σου μιλούσε με τον τρόπο της, το έχω δει να γίνεται με πολλά ζώα...
Είναι έξυπνα τα ζώα, έχουν συναίσθηση και κατανόηση, και ξέρουν αν ένας άνθρωπος εχει καλοσύνη ή όχι...Ένας άλλος στη θέση σου, μπορεί να της πέταγε πέτρες...

fractal είπε...

Κάστρο. Θυμάμαι ένα απόγευμα (πριν λίγους μήνες), σε ένα περίπατο στο βουνό. 'Οσο χαμήλωνε ό ήλιος τόσο μάκραινε η σκιά μου, μέχρι που χάθηκε εντελώς και έμεινα εντελώς μον-.
Την κουβέντα με τον άλλο μου εαυτό την κάνω πολύ συχνά. Ποτέ με τη σκιά μου, που είναι ένα άβουλο πλάσμα, χωρίς πρωτοβουλία και χρώμα και που χάνεται όταν την έχω περισσότερο ανάγκη.
Και όμως την αγαπώ.

Άστρια είπε...

Καλησπέρα αγαπητέ gskastro,

Πολύ μου άρεσε η ανάρτησή σου, ειλικρινής, βλέμμα προς τα έσω και ωραία γραφή.
Η αλήθεια είναι ότι καμιά φορά κάποιες συμπτώσεις, είναι σημαδιακές στη ζωή μας. Επίσης κάποια πράγματα τα βρήκαμε έτσι, όπως επίσης πολλές αποφάσεις, δεν πραγματοποιήθηκαν ή ανατράπηκαν. Όμως στις περισσότερες περιπτώσεις εμείς είμαστε άξιοι της τύχης μας, της καλής και της κακής και βέβαια παρασύρουμε και κάποιους καμμιά φορά μαζί μας.

Δεν ξέρω γιατί αλλά δεν βρήκα παράξενη την κατσικούλα στην ανάρτηση και μάλιστα πριν διαβάσω τα προηγούμενα σχόλια.

Φιλιά, καλή εβδομάδα:))

υγ. ωραίο το παιχνίδι της Artanis.

asterion είπε...

Φίλε Κάστρο
θυμήθηκα μια περίπτωση που όλοι την γνωρίζουμε πολύ καλά, συνομιλίας με καθρέφτη (ερωτήσεις και απαντήσεις).
" καθρέφτη - καθρεφτάκη μου, πές μου ποιά είναι η ποιό όμορφη στον κόσμο"
και ο καθρέφτης απαντούσε "Εσύ βασίλισσά μου(κρατούσε πισινή ο καθρέφτης)Αλλά ακόμα ποιό όμορφη είναι η Χιονάτη".

gskastro είπε...

Φίλε Ηφαιστίωνα υπάρχει μια δυναμική σε αυτά τα πράγματα και επομένως δύσκολο να πεις τι θα γινόταν αν έπαιρνες άλλη απόφαση. Πάλι θα ρωτούσες τον εαυτόν σου για το αποτέλεσμα αν είχες πάρει μια τρίτη απόφαση.
Σαφώς δεν υπάρχει τελειωμός σε αυτού του είδους τις ερωτήσεις, άρα και σχεδόν αδύνατες οι απαντήσεις.
Αν όμως ο άνθρωπος δεν είχε ανησυχίες αν δεν είχε ερωτήσεις δεν θα πήγαινε πουθενά θα ήταν στατικός.
Δες τι έκαναν ο Λίβινγκστον και ο Στάνλεϋ, εξερεύνησαν με τα τότε μέσα ένα μεγάλο μέρος της Αφρικής για να βρουν από πού πηγάζει ο Νείλος.
Να είσαι καλά Ηφαιστίωνα και καλό σου βράδυ. gskastro

gskastro είπε...

Γλαρένια μου σε μακαρίζω αν δεν έχεις τέτοιου είδους ανησυχίες. Πρόσεξε δεν αμφισβητώ τις ενέργειές μου, ούτε και μετανιώνω, δεν μπορώ όμως να μην προβληματίζομαι αν θα υπήρχε καλύτερος τρόπος να επιλύσω ένα πρόβλημα.
Ίσως φταίει το επάγγελμά μου και με έχει κάνει να σκέπτομαι κατ’ αυτόν τον τρόπο.
Πολλά φιλιά και καλή σου νύχτα. gskastro

gskastro είπε...

Καλή μου Artanis είναι περίεργα τα ζώα, μπορούν και καταλαβαίνουν ποιος θέλει το κακό τους, ή ποιόν μπορούν να εμπιστευτούν.
Εσύ θα το ξέρεις καλύτερα από κάθε άλλον με την προσφορά σου στον τομέα αυτόν. Να είσαι καλά και πολλά φιλιά. Gskastro

gskastro είπε...

Fractal, καλό μου fractal είμαι σίγουρος ότι χάνεις την σκιά σου, εδώ έχασες το τηλέφωνό μου. Αν κατάλαβα καλά βρίσκεσαι στην Αθήνα (εκτός αν με το απαγορευτικό δεν ταξίδευσε το πλοίο σου) και δεν τηλεφώνησες ακόμα.
Θα περιμένω να δω πότε θα το βρεις. Όσο για την σκιά σου δεν νομίζω ότι χάθηκε, μάλλον τρέχει να σε προλάβει με τις ασχολίες που έχεις.
Πολλά φιλιά από τον gskastro.

gskastro είπε...

Καλή μου Άστρια συνήθως δεν παίρνω μέρος σε παιχνίδια, αν και είμαι παιχνιδιάρης γέρος, αλλά αυτό το παιχνίδι με βρήκε έτοιμο. Θα έλεγα ότι το περίμενα. Ετοίμαζα μια ανάρτηση για την παιδεία και την τελευταία στιγμή έβαλα την κουβεντούλα με την σκιά μου.
Έχεις δίκαιο, εμείς καθορίζουμε την τύχη μας. Οι αποφάσεις μας παίζουν καθοριστικό ρόλο. Δυστυχώς όμως πολλές αποφάσεις τις λαμβάνουμε χωρίς να έχουμε τα απαραίτητα εφόδια, τις απαραίτητες γνώσεις.
Όχι η κατσικούλα είναι μια χαρά το χρώμα της είναι σαν τον εαυτόν μου. Άλλωστε τις κατσικούλες τις αγαπώ, ίσως γιατί μια τέτοια κατσίκα με το γάλα της έσωσε τρία παιδιά στην κατοχή, την ξαδέλφη μου την αδελφή μου και τον γράφοντα.
Να είσαι καλά Άστρια και πολλά φιλιά από τον gskastro

gskastro είπε...

Φίλε Αστερίωνα κάπου το πας εσύ με τους καθρέπτες, που θα πάει θα μου το σκάσεις το μυστικό. Έχω και εγώ να σου πω ιστορία με καθρέπτη αλλά μόνο από τηλεφώνου.
Τι έγινε δεν σε βλέπω στο Internet, αποτραβήχτηκες νωρίς απόψε. Ας είναι θα τα πούμε αύριο.
Να είσαι καλά ο φίλος σου gskastro

Artanis είπε...

Φίλε μου, είδα στις ειδήσεις πως η Μερσίνη χτυπήθηκε από την κακοκαιρία και έπαθε πολλές ζημιές...Ελπίζω να είσαι καλά και να μην έχεις κανένα πρόβλημα...

gskastro είπε...

Καλή μου Artanis σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον. Ελπίζω να μην έχουν πάθει μεγάλες ζημίες οι άνθρωποι. Ίσως τα θερμοκήπια να έπαθαν ζημίες. Είναι ασύλληπτος ο αριθμός των θερμοκηπίων γύρω από την πόλη. Θα τις διαπιστώσει ο γιός μου όταν επιστρέψει στα μέσα του Δεκέμβρη.
Πολλά φιλιά και καλή σου νύχτα gskastro

Artanis είπε...

Είδα την αναρτηση της επιστροφής, σου είχα κάνει και σχόλιο αλλά είχα μείνει με την εντύπωση οτι θα γυρνούσες πίσω, και όχι στην Ελλάδα...
Δεν πειράζει, ακόμα καλύτερα που δεν ήσουν εκεί να κινδυνεύσεις...
Καλημέρα...

gskastro είπε...

Τελικά καλή μου Artanis φαίνεται ότι ο καιρός έχει τρελαθεί, απόψε άκουγα στις ειδήσεις ότι και στην Κέρκυρα τους έκανε μεγάλες ζημίες ανεμοστρόβιλος.
Πολλά φιλιά και καλή σου νύχτα gskastro

irlandos είπε...

Επέστρεψες αγαπητέ μου Κάστρο ?!
Και συνομιλείς με την σκιά σου ?!
Είδα ένα σχόλιό σου στην αγαπητή Artanis και έτσι αποφάσισα να έρθω προς τα εδώ. Και τί βλέπω, φωτογραφίες από τη Μερσίνη (παρά τις χαλασμένες φωτογραφικές μηχανές, ταξίδι αστραπή στα Μεστά, συνομιλία για τα μεγάλα στυροδρόμια της ζωής με τη σκιά σου ...

Είμαι πάντως ασυγχώρητος!
Να μην έχω περάσει τόσο καιρό !
Ό,τι και να πεις θα έχεις δίκιο...
Η μόνη δικαιολογία που έχω, είναι ότι είχα μείνει με την εντύπωση ότι θα αργούσες να επιστρέψεις.

Φιλικά,
Ιρλανδός

gskastro είπε...

Πως είναι δυνατόν να σε παρεξηγήσω φίλε Ιρλανδέ, εσένα μεν δεν σε γνωρίζω, αν και μου αρέσουν τα γραπτά σου, ανήκεις όμως στους λαούς που μου είναι λίαν συμπαθείς. Έχω ζήσει 5 χρόνια στην Σκωτία σε αυτόν τον υπέροχο λαό και εκεί γνώρισα αρκετούς συμπατριώτες σου.
Αυτές οι φωτογραφίες βγήκαν προτού πάθω τις ζημίες με τις φωτογραφικές, και να σκεφτείς ότι τις προσέχω σαν τα μάτια μου.
Ναι τα Μεστά υπέροχα και υπέροχος άνθρωπος το fractal.
Τελικά ήταν ωραία, αν και κοπιαστική, περιπέτεια.
Να είσαι καλά φίλε Ιρλανδέ και ελπίζω να σε συναντήσω στο Bazaar. gskastro

Κωνσταντινιά είπε...

Κάστρο,


πριν κάνα δυο χρόνια είδα μια ταινία "το φαινόμενο της πεταλούδας", που πραγματεύεται τις συγκεκριμένες σου ανησυχίες.Σου παραθέτω μια περίληψη που βρήκα στο διαδίκτυο:

"Ο τίτλος της ταινίας προέρχεται
από την γνωστή θεώρηση της επιστήμης του Χάους, που αναφέρει, ότι το χτύπημα των φτερών μιας πεταλούδας στη Βραζιλία μπορεί να προκαλέσει, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, μια μεγάλη καταιγίδα στην άλλη άκρη της Γης.

Αυτό σημαίνει ότι μια ασήμαντη αιτία μπορεί να προκαλέσει τεράστια αποτελέσματα.

Αυτό ήταν μια ανακάλυψη του μετεωρολόγου Edward Lorenz που αναζητούσε το 1963 ένα μαθηματικό μοντέλο μακροχρόνιων προβλέψεων των καιρικών φαινομένων. Κάτι που τελικά αποδεικνύεται αδύνατο, επειδή ο καιρός ως σύνολο είναι ένα χαοτικό σύστημα.

Σε αυτή την αναζήτηση οδήγησαν την επιστήμη δύο πράγματα. Α) Η περιέργεια του ανθρώπου για το άγνωστο και Β) η ανάγκη του να ελέγξει το περιβάλλον και το μέλλον του. Να κυριαρχήσει δηλαδή στο απρόβλεπτο.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και ο πρωταγωνιστής της ταινίας, έχοντας ανακαλύψει την δυνατότητα επιστροφής στο παρελθόν προσπαθεί να επιδράσει σε αυτό για να διορθώσει τα λάθη που είχαν γίνει. Στην προσπάθειά του αυτή όμως ανακαλύπτει, ότι αλλάζοντας κάτι στο αρχικό μοντέλο αυτό λειτουργεί ως χιονοστιβάδα και αλλάζει οτιδήποτε υπήρχε γύρω από αυτό. Δηλαδή η οποιαδήποτε μικρή αλλαγή που κάνει στον εαυτό του επηρεάζει σε μέγιστο βαθμό τους γύρω του. Όσο κι αν προσπαθεί όμως, δεν καταφέρνει ποτέ να αγγίξει το τέλειο, πάντα κάτι θα πάει στραβά, σαν να πρέπει κάποιος να πληρώνει ένα τίμημα."


Συγνώμη για την αντιγραφή μα νομίζω πως δεν θα μπορούσα να τα πω καλύτερα.

Φιλιά

gskastro είπε...

Είναι η δεύτερη φορά Κωνσταντινιά, που ακούω για το πέταγμα της πεταλούδας μέσα σε δύο ημέρες. Όχι στο έργο που ανέφερες αλλά στο Havana (το είχε η τηλεόραση προχθές), όπου ο Robert Redford έπαιζε τον ρόλο ενός χαρτοπαίχτη και εκεί ακούστηκε και για το τι μπορεί να προκαλέσει το χτύπημα των φτερών μιας πεταλούδας στη Βραζιλία.
Σκέψου όμως να είχαμε αυτή τη δυνατότητα, να αλλάζουμε τις προηγούμενες ενέργειές μας, τι τρελοκομείο θα ήταν, όχι πως τώρα δεν είναι.
Ο δικός μου προβληματισμός ως επί το πλείστον αφορά τον μηχανισμό που με έκανε και με κάνει να παίρνω την όποια απόφαση. Πάντως όταν το βρω θα το κάνω ανάρτηση.
Να είσαι καλά και πολλά φιλιά gskastro

asterion είπε...

Κάστρο φίλε μου τι ωραίοι που είμαστε.
Ξεκινάμε με την συνομιλία με την σκιά μας, περνάμε στην συνομιλία με τον καθρέφτη και καταλήγουμε στο πέταγμα της πεταλούδας, σε συνδυασμό με χαοτικες απόψεις.
Μήπως όλο αυτό που ζούμε δεν είναι χαοτικώτατο;
Οπως το βιώνουμε στο ποιό πάνω που ανάφερα.

gskastro είπε...

Να σου πω φίλε μου Αστερίωνα, προτιμώ τις χαοτικές καταστάσεις από την μουντάδα του προσδιορισμένου, η προγραμματισμένου. Σκέψου πόσο ανούσια θα ήταν η ζωή μας αν γνωρίζαμε το μέλλον.
Να είσαι καλά και φιλικούς χαιρετισμούς. gskastro