«Φονεύτηκαν και μερικοί λόγω προσωπικής έχθρας, και άλλοι γιατί είχαν δανείσει χρήματα και τους φόνευαν οι οφειλέτες τους. Διαπράχθηκαν παντός είδους φόνοι και τίποτα δεν παραλήφτηκε που να μη γίνει και ακόμα περισσότερα από όσα γίνονται σε τέτοιες περιστάσεις.
Γιατί και πατέρες φόνευαν τα παιδιά τους και από τα ιερά απομακρύνονταν δια της βίας οι ικέτες και φονεύονταν πλησίον σε αυτά. Και μερικοί άλλοι κλείστηκαν με περιφερειακό τοίχος στο ιερό του Διονύσου και εκεί πέθαναν.
Τόσο σκληρά μορφή έλαβε ο εμφύλιος πόλεμος και φάνηκε ακόμα σκληρότερος γιατί ήταν ο πρώτος εμφύλιος πόλεμος που έγινε μεταξύ Ελλήνων, καθόσον αργότερα ολόκληρος σχεδόν η Ελλάδα περιήλθε σε εμφύλιους πολέμους λόγω κομματικών διαφορών, ώστε σε κάθε πόλη οι αρχηγοί των δημοκρατικών καλούσαν σε βοήθεια τους Αθηναίους και οι ολιγαρχικοί τους Λακεδαιμόνιους. ………
Και ένεκα των εμφυλίων πολέμων επήλθαν στις πόλεις πολλές και μεγάλες συμφορές, πράγμα που γίνεται και θα γίνεται πάντοτε, εφόσον η ανθρώπινη φύση παραμένει η ίδια………..
Έγιναν λοιπόν εμφύλιοι πόλεμοι στις πόλεις, και όπου καθυστερούσαν να εκραγούν, εκεί κατά την γνώμη μου, γινόταν λόγω της πείρας που είχαν αποκτήσει από προηγηθέντες άλλους εμφυλίους πολέμους, έγιναν πολύ εφευρετικότεροι και τελειοποίησαν και τους τρόπους της επίθεσης κατά των αντιπάλων και τις επιβαλλόμενες παράδοξες τιμωρίες.
Οι άνθρωποι άλλαξαν την συνηθισμένη σημασία των λέξεων και τους έδωσαν όχι την πραγματική αλλά την κατά την γνώμη τους συμφέρουσα. Η ασυλλόγιστη τόλμη π.χ. θεωρείτο ανδρεία υπέρ των ομοϊδεατών, ενώ η προβλεπτική διστακτικότητα θεωρείτο εύσχημος δειλία. Η σωφροσύνη θεωρείτο πρόσχημα ανανδρίας και η σύνεση για κάθε τι θεωρείτο τέλεια ανανδρία. …….. Όποιος φαινόταν σκληρός κατά των εχθρών του ήταν άξιος εμπιστοσύνης, ενώ όποιος πρόβαλε αντιρρήσεις θεωρείτο ύποπτος. ……
Αλλά και η συγγένεια θεωρείτο κατώτερος δεσμός σε σύγκριση προς τον κομματικό, επειδή καθένας ήταν προθυμότερος να τολμήσει οτιδήποτε και απροφάσιστα υπέρ των ομοφρόνων του, γιατί αυτές οι κομματικές ενώσεις δεν δημιουργούντο βάσει των νόμων προς αλληλοβοήθεια των μελών, αλλά παρά των κειμένων νόμων προς επιδίωξη αθέμιτων κερδών. Την εμπιστοσύνη μεταξύ τους την στήριζαν όχι στον θείο νόμο και τους όρκους αλλά στην κοινή παρανομία για κάποιο ζήτημα.»
Αυτά λοιπόν έγραφε ο Θουκυδίδης σχεδόν 2.400 χρόνια πριν με αφορμή τον εμφύλιο πόλεμο στην Κέρκυρα, λες και δεν πέρασε μια ημέρα! Καταπληκτικός λαός λοιπόν ο Ελληνικός και ακόμα καταπληκτικότεροι οι άρχοντές μας. Πως είναι δυνατό να αλλάξουμε την νοοτροπία των αρχόντων όταν δεν την αλλάζουμε εμείς οι ίδιοι ή και δεν θέλουμε να την αλλάξουμε!
Ποιος φταίει τελικά, εμείς που διαφθείρουμε τους άρχοντές μας (κατά τον κ. Πάγκαλο), ή αυτοί, οι άρχοντες δηλαδή, που μας διαφθείρουν όπως ισχυριζόμαστε εμείς;
Αλήθεια από πού πρέπει να γίνει η αρχή, ποιος θα σπάσει πρώτος αυτόν τον φαύλο κύκλο, ποιος θα κάνει την αρχή;
Αυτοί λοιπόν, οι άρχοντές μας δηλαδή, κοροϊδεύουν εμάς και εμείς, δηλαδή ο λαός, επιλέγουμε αυτούς που θέλουμε να μας κοροϊδεύουν και όλοι μαζί κοροϊδεύουμε, συγνώμη κοροϊδεύαμε ήθελα να γράψω, τους Ευρωπαίους.
Αυτά μέχρι τώρα και από εδώ και πέρα τι;
Τέρμα οι πλαστικές κάρτες, τέρμα τα εορτοδάνεια, τέρμα τα Χριστουγεννιάτικα δώρα, τέρμα το κάπνισμα, τέρμα τα φακελάκια, τέρμα οι συλλογικές συμβάσεις, τέρμα η αυθαιρεσία των συνδικαλιστών, τέρμα ο πλουτισμός των αρχόντων μας.
Μα τι λέω ο τρελός! Τόσο πολύ με κτύπησε το αλσχάϊμερ; Υπάρχει άνθρωπος να μας βάλει σε τάξη; Εμείς είμαστε ικανοί να διαφθείρουμε το σύνολο των Ευρωπαίων. Δεν βλέπετε τι κάναμε στην Ζήμενς, τους παρασύραμε τους διαφθείραμε και στο τέλος τους εκθέσαμε.
Όχι φίλοι μου δεν υπάρχει φόβος να αλλάξουμε, οι έχοντες και κατέχοντες θα διαμαρτύρονται για όσα μπορεί ή φοβούνται ότι θα χάσουν και θα αυξάνουν τον πλούτο τους και οι άλλοι οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι χαμηλόμισθοι θα εξακολουθούν να επιλέγουν με δημοκρατικές διαδικασίες τους διαφθορείς τους. Τα δε ΜΜΕ θα παίζουν με όλους κατά το δοκούν.
Εδώ και καιρό αφενός λόγω έλλειψης κεφιού αλλά και λόγω έλλειψης χρόνου είχα απομακρυνθεί από το blog αλλά και από τα blog των φίλων. Ξαναβρήκα όμως το κέφι μου διαβάζοντας τους αρχαίους μας συγγραφείς. Αφού λοιπόν φίλοι μου υπάρχουμε ακόμα μετά από τόσες χιλιάδες χρόνια με αυτά που κάναμε και κάνουμε θα πει ότι ο Έλληνας θα επιβιώσει μαζί με την κατσαρίδα ως το τέλος του κόσμου, όποτε και αν έρθει.
ΥΓ. Η φωτογραφία είναι από το μουσείο στο Δίον. Πρόκειται για υδραυλίδα κατά τους αρχαίους, ή εκκλησιαστικό όργανο για τους σημερινούς. Είναι του 1π.Χ αιώνα
