Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2008

ΑΠΟΦΑΣΗ ΖΩΗΣ



Φίλοι μου απουσίασα αρκετό καιρό, σχεδόν ένα μήνα, από την παρέα μας και δεν σας κρύβω ότι μου λείψατε. Η αλήθεια είναι ότι έμπαινα κλεφτά και σας διάβαζα όλους και με χαρά μάθαινα τα νέα σας και ότι είσαστε καλά.
Είδα ότι κάποιοι επηρεαστήκατε από το Φθινόπωρο αλλά χρειάζεται και αυτό για την προετοιμασία του χειμώνα.
Δεν σας κρύβω ότι ο χειμώνας είναι η εποχή που μου ταιριάζει περισσότερο. Ελπίζω να μας έρθει με χιόνια και πολλά χιόνια.
Όπως έγραψα και παραπάνω έμπαινα κλεφτά όμως δεν είχα το κουράγιο να γράψω ούτε μία πρόταση. Ήμουν άδειος από ιδέες από σκέψεις.
Έτσι και σήμερα που μπήκα διάβαζα αλλά δεν ήξερα τι να γράψω, είμαι πολύ κουρασμένος και οι ιδέες δεν έρχονται. Και τότε διάβασα την ανάρτηση της καλής μας little beautiful things «ο Δρόμος». Ναι σκέφτηκα ωραίο θέμα, έχει σχέση με τον δρόμο που πήρα εδώ και ένα μήνα σχεδόν.
Ο δρόμος λοιπόν που πήρα ή αν προτιμάτε το τούνελ είναι και στενό και ανηφορικό και σκοτεινό, με λίγο φως στην άκρη και μικρές αναλαμπές ενδιάμεσα.
Πόσο μοιάζει στη φωτογραφία!
Σας είχα γράψει ότι θα πήγαινα να βοηθήσω κάποιους φίλους, δεν είναι πολλοί είναι ένας, για εμένα όμως έχει πολλές ιδιότητες, είναι ο φίλος, ο κολλητός ο γιός μου.
Σε αυτόν τον δύσκολο δρόμο είμαστε οι δυο μας λοιπόν και ο ένας δίνει κουράγιο στον άλλο. Μαζί θα φτάσουμε στο τέλος, στην άκρη του τούνελ, στο φως, δεν έχουμε άλλη επιλογή.
Μικρές ανάπαυλες στα φωτεινά σημεία, εκεί ξαποσταίνουμε. Παίρνουμε λίγη δύναμη για να συνεχίσουμε. Σε αυτές τις ανάπαυλες θα σας γράφω, στα ενδιάμεσα στερεύω από σκέψεις, δεν μου μένει δύναμη.
Αυτή μας η περιπέτεια έχει και τα καλά της στοιχεία, είναι η συντροφική πορεία που ακολουθούμε, εκεί ανακαλύπτουμε ο ένας τον άλλο, εκεί ανακαλύπτω ξανά και ξανά τον γιό μου και πιστεύω ότι το ίδιο γίνεται και με αυτόν.
Οι ατελείωτες ώρες που περνάμε μαζί δεν είναι στρωμένες με ροδοπέταλα, οι σχέσεις μας περνούν από πολλές φάσεις, θα μπορούσα να πω ακόμα και θυελλώδεις. Στο τέλος όμως της ημέρας, όταν ξαπλώνω να κοιμηθώ, αυτά τα λίγα λεπτά προτού με νικήσει ο μορφέας, εκείνα τα λίγα λεπτά ξαναφέρνω στο μυαλό μου μόνο τα θετικά στοιχεία που αποκομίσαμε. Και τα θετικά είναι περισσότερα από τα αρνητικά.
Έχουμε όμως πολύ δρόμο μπροστά μας. Μόνο που τώρα θα αναγκαστούμε να χωρίσουμε, ο ένας στην Ελλάδα και ο άλλος στο εξωτερικό. Σε εκείνον έπεσε το μεγαλύτερο βάρος της δουλειάς, σε εμένα (και λόγο ηλικίας) το λιγότερο.
Για μια ακόμα φορά φίλοι μου σας ευχαριστώ και θα τα ξαναπούμε στην επόμενη αναλαμπή.
Φιλιά σε όλους gskastro

13 σχόλια:

Χριστίνα (lbt) είπε...

Πόσο χάρηκα που είδα την ανάρτησή σου gskastro μου!! και γω έμπαινα εδω που και που κι αναρωτιόμουν τι να γίνεσαι. Ελπίζω να ξεπεράσετε τα εμπόδια του δρόμου σας μαζί με τον φίλο σου. Καλή δύναμη να ευχηθώ σε ότι έχετε να αντιμετωπίσετε. Και όποτε νιώθεις καλά γράφε μας δυο λόγια.
Τα φιλιά και την αγάπη μου, και στην οικογεγένειά σου!

Hfaistiwnas είπε...

Καλημέρα! Δεν είναι για πάντα ο χωρισμός βρε, θα ξαναβρεθείτε! Φαίνεσαι πάντως και από την ανάρτηση, λίγο στενοχωρημένος...
Να προσέχεις!!

Artanis είπε...

Φίλε μου λυπάμαι πολύ για τις απώλειες του κολλητού σου και για των σκυλιων σου...Είναι πάντα δύσκολος ο αποχωρισμός, ειδικά αν αίναι τόσο βίαιος και τελεσίδικος όσο ο θάνατος...
Ο γιός σου όμως είναι εκείνος που σε στηρίζει και θα σε στηρίζει στον ανηφορικό σου δρόμο...Δεν θα είσαι μόνος...
Φιλιά πολλά σου στέλνω...Να προσέχεις...

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Το μόνο που κατάλαβα είναι πως ανεβαίνεις ένα γολγοθά, πως περνάς κάποιο σκοτεινό τούνελ....
Θα σου ευχηθώ από καρδιάς...η έξοδος να είναι ΦΩΤΕΙΝΗ και για τους δυο σας και να βρίσκεσαι ΣΥΝΤΟΜΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Κωνσταντινιά είπε...

ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ

και καλώς να μείνεις, η απουσία σου ήταν αισθητή.

Μου αρέσει που αντιμετωπίζεις με θάρρος και αισιοδοξία την δοκιμασία που περνάς, εστιάζεσαι στα θετικά και προσμένεις τα καλύτερα.

asterion είπε...

Φίλε μου σου τα έγραψα αλλά θα σου τα παραθέσω ξανά. Ο δρόμος που πήρατε είναι μακρής και δύσβατος χωρίς πισωγυρίσματα. Θα τον περπατήσετε αντάμα, αλληλοστηριζόμενοι. Εύχομαι το τέλος να είναι φωτεινό, μιά δίκαιη ανταμοιβή σας.
Καλές δυνάμεις και καλές αντοχές.
Φαίνεται ότι στην είχαν στημένη. Παραπάνω από δύο γεγονότα της ιδίας μορφής παύουν να είναι σύμπτωση.

Άστρια είπε...

Και εγώ έμπαινα που και που εδώ.

Γράφεις σοβαρά πράγματα, κι ας μην τα ομολογάς. Και η απόφαση φαίνεται μεγάλη και η πορεία δύσκολη.
Ολόψυχα εύχομαι όλα καλά να πάνε:))

Πάντως σ'αυτό το τούννελ που το περιορίζεις για δύο, ίσως θα πρέπει να κοιτάξεις πολύ κοντά σου, στον κύκλο της οικογένειας και των φίλων σου, κάποιος μπορεί να είναι δίπλα σου και να μην τον βλέπεις.
Σε κάθε περίπτωση, εμείς είμαστε εδώ σε κάθε λακουβα που ίσως συναντήσεις στον δρόμο σου.

Καλή δύναμη, φως και διαύγεια να έχεις :))

Side21 είπε...

Καλώς μας ήρθες ...
Η συμπαράσταση σε φίλο
δεν είναι υποχρέωση - είναι ανάγκη.
Το βασικό ο απολογισμός να είναι θετικός.
Την καλημέρα μου ...

Cookie είπε...

Καλο κουραγιο φιλε μου. Μην ξεχνας πως το ταξιδι το ιδιο ειναι εξισου σημαντικο οσο και το φως στην ακρη του τουνελ που πώς και πώς περιμενεις να δεις... Απολαυστε τον μαζι το δρομο, ποιος ξερει τι αλλα εχει να σας μαθει και να σας δειξει...

Εμεις εδω θα ειμαστε... Πολλα φιλια!

σταγόνα είπε...

http://stagona.pblogs.gr/2008/09/ola-apo-mia-porta.html

καλή τύχη..

fractal είπε...

Κάστρο μου. Τι έκπληξη όταν μπήκα στο blogg σου από συνήθεια, και είδα την ανάρτησή σου. Πάντα έχει θετικό αποτέλεσα η προσήλωση στο στόχο. Στη δική σας περίπτωση ξέρω πως το αποτέλεσμα θα είναι θρίαμβος.
Εύχομαι σε σένα και στο γυιό σου να έρθει γρήγορα ο θρίαμβος, για να μπορούμε και εμείς να χαιρόμαστε ανεμπόδιστα τη συντροφιά σου.

irlandos είπε...

Αγαπητέ Κάστρο,

Τα συναισθήματαά μου είναι ανάμικτα:Από τη μια χάρηκα που ξαναείδα ανάρτησή σου, και από την άλλη λυπάμαι για τον "ανηφορικό δρόμο" των δυο σας.

Εύχομαι και στους δυο σας κουράγιο και δύναμη. Οι σκέψεις όλων των "μπλογκοφίλων" θα σας συνοδεύουν.

Να' στε πάντα καλά,

Φιλικά,
Ιρλανδός

nikiplos είπε...

Εύχομαι κάστρο δύναμη καρδιά και κουράγιο να σας συντροφεύουν... και στο μακρύ τούνελ στιγμή μη φοβηθείς και λυγιάσεις και πεις να γυρίσετε πίσω... ξέρεις σε αυτά τα τούνελ, ένας δρόμος υπάρχει... προς τα εμπρός... όσο μακρύς κι αν είναι να οσμίζεσαι τον αέρα και τις υγρασίες... και αν αναλαμπές σε τυφλώνουν και πεις πως φθάσατε, μην επαναπαυτείς... τις ξέρεις χρόνια τώρα τις πυγολαμπίδες... ο νους σου εσένα στην έξοδο... εκεί που όταν αντικρύσετε και οι δυό τον ήλιο τον περίλαμπρο να σας ζεστάνει... καλό δρόμο και μην ανησυχείς... δεν είσαστε μόνοι... θα σας συντροφεύουμε με τα λόγια μας...