ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΧΙΟΝΙ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΔΙΨΟΥΝ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΑΣ

Φίλοι μου Bloggers έχετε βρεθεί ποτέ διψασμένοι για νερό (τονίζω νερό γιατί κάποιοι είναι διψασμένοι για άλλα πράγματα) σε έρημη τοποθεσία ή ακόμα και μέσα στο μετρό ή και στη θάλασσα και να μην βρίσκεται νερό;
Έχετε αισθανθεί ποτέ αυτό το τυραννικό αίσθημα που στεγνώνει το στόμα, κολλάει η γλώσσα σας δεν μπορείτε να αρθρώσετε λέξη, νομίζετε ότι θα χάσετε τις αισθήσεις σας; Εγώ πάντως ναι.
Όσοι είχαμε αυτές τις εμπειρίες, τότε ίσως καταλάβουμε τι τραβάνε αυτά τα δύστυχα τα αδέσποτα σκυλιά που τριγυρνάμε στην πόλη ή στην εξοχή, ψάχνοντας για νερό και τροφή. Και χωρίς τροφή μπορούν πιθανόν να ζήσουν για κάποιο διάστημα, χωρίς νερό όμως, ιδίως τώρα το καλοκαίρι!
Ας αναλάβουμε λοιπόν όσοι από εμάς μπορούμε να βοηθήσουμε αυτά τα ζώα που και αυτά ψυχούλα έχουν. Μπορούμε λοιπόν να βάλουμε έξω από την αυλή μας, έξω από την πολυκατοικία μας ένα κουβαδάκι με νερό που να το ανανεώνουμε όσο πιο συχνά μπορούμε.
Και ακόμα κάτι άλλο, μπορούμε να το πούμε και σε κάτι φίλους που ξέρουμε ότι νοιάζονται. Αλλά ακόμα και αν δεν νοιάζονται ας προσπαθήσουμε να τους ευαισθητοποιήσουμε προς αυτή τη κατεύθυνση.
Έχω μια φίλη που κουβαλάει μονίμως στο αυτοκίνητό της ξηρά τροφή και νερό καθώς και πλαστικά κουτάκια. Όπου δει αδέσποτο σε ερημικό μέρος, σταματάει του βάζει νεράκι στο πλαστικό κουτί και λίγη τροφή στο πλάι. Δεν υποδεικνύω να κάνουμε όλοι το ίδιο, όσοι όμως το αισθανόμαστε θα μπορούσαμε.
Έχω βγάλει πολλές φωτογραφίες από αδέσποτα, παρ’ όλον όμως που έψαξα στο αρχείο των φωτογραφιών μου δεν τις εντόπισα. Θα σας βάλω όμως τη φωτογραφία του αδέσποτου που μάζεψα. Ήταν κουταβάκι όταν το μάζεψα, το μάζεψα μαζί με τη φίλη μου, τώρα είναι μέλος τις οικογένειας. Είναι ασχημούλης το ξέρω, δεν είναι καθαρόαιμο και αυτό το ξέρω, τον λατρεύω όμως, και το ξέρει ο αφιλότιμος.
Και για να σας δροσίσω θα βάλω μια δροσιστική φωτογραφία. Μην ανησυχείτε δεν μένει έξω, έχει καταπληκτικό σπίτι όλο το υπόγειο είναι δικό του.
Να είστε καλά φίλοι μου.