ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ ΜΑΝΑ

Φίλοι μου με έκπληξη διαβάζω και ακούω αυτά που γίνονται γύρω μας. Μα με μεγαλύτερη έκπληξη άκουσα την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τη εξίσωση της γυναίκας με τον άντρα στην συνταξιοδότηση.
Γίνεται μεγάλη σπέκουλα για το θέμα αυτό και έτσι δεν έχω ακόμα καταλάβει που το πάνε ή τι στην πραγματικότητα σημαίνει αυτή η υπόθεση.
Τι να σημαίνει άραγε ισότητα ανδρών – γυναικών στον μυαλό αυτών που κατευθύνουν τις τύχες μας!
Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μια παραδοσιακή Ελληνική οικογένεια, γιαγιάδες (παππούδες δεν πρόλαβα) μάνα στο σπίτι και όχι στη δουλειά, το ίδιο και τα παιδιά μου, μόνο που πρόλαβαν και παππούδες και τώρα σειρά τα εγγόνια μου. Τα δύο τυχερά, η παράδοση συνεχίζεται, τα άλλα τρία όμως κάνουν πως και πως για να δουν την μάνα.
Σαν τρελή να σηκωθεί το πρωί να τα ετοιμάσει τα δύο για το σχολείο και το μικρό για το βρεφονηπιακό σταθμό. Γυρνά από την δουλειά για να τα ταΐσει, τα διαβάσει, τα πάει στο φροντιστήριο να μαγειρέψει για την άλλη ημέρα και να βάλει και το πλυντήριο. Και της λέμε τώρα αυτής της γυναίκας ότι θα πρέπει να δουλέψει μέχρι τα 65 γιατί έχει εξισωθεί με τον άντρα της. Και αυτός δουλεύει, καμιά όμως σχέση με αυτά που κατορθώνει να κάνει η μάνα των παιδιών του.
Θα τα καταλάβαινα όλα αυτά αν υπήρχε οργανωμένο κράτος (θα έπρεπε φυσικά να υπάρξει πρώτα κράτος) όπου θα γνώριζε η εργαζόμενη μάνα ότι έχει την αμέριστη υποστήριξή του. Είτε με βρεφονηπιακούς σταθμούς πλήρως οργανωμένους που θα παρελάμβαναν και θα παρέδιδαν το μωρό στο σπίτι του, αφού θα είχε επιστρέψει η μάνα. Είτε με σχολεία όπου θα έτρωγαν και θα μελετούσαν τα παιδιά και έτσι η μάνα δεν θα χρειαζόταν να τα μελετάει και να τα τρέχει σε φροντιστήρια.
Το μόνο που θα επιτύχουν με αυτόν τον τρόπο αν φυσικά δεν υπάρξει αντίδραση και μάλιστα έντονη, θα είναι η αύξηση της υπογεννητικότητας.
Αντίθετα μάλιστα θα έπρεπε να υποστηρίξουν με πάθος την εργαζόμενη μητέρα. Και μάλιστα θα έπρεπε να ασχοληθούν και με τον εργαζόμενο πατέρα. Αν θέλουν να εφαρμόσουν την πλήρη ισότητα ας το κάνουν σε άτομα που δεν ενδιαφέρονται να κάνουν οικογένεια αλλά ενδιαφέρονται μόνο για την επαγγελματική τους σταδιοδρομία.
Καλή η ισότητα αλλά υπάρχουν και όρια, δεν μπορούμε να τα ισοπεδώνουμε όλα.
Έχω την εντύπωση ότι οι τύχες μας καθορίζονται από άτομα προβληματικά, άτομα που δεν γνώρισαν την θαλπωρή της οικογένειας, την ανάγκη της μάνας και του πατέρα αλλά ειδικά της μάνας.