ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

Θεωρικό ταμείο, κάπου το είχα ακούσει μα που το είχα διαβάσει, τελικά τη λύση τη βρήκα που αλλού μα στο Internet.
“Από το θεωρικό ταμείο επιδοτούνταν οι φτωχότεροι πολίτες, για να παρακολουθήσουν τις θεατρικές παραστάσεις, οι οποίες για τους αρχαίους Έλληνες αποτελούσαν μέσο εκπαίδευσης.”
Μα είναι δυνατόν 2500 χρόνια πριν να είχαν σκεφτεί τέτοια πράγματα. Καλά, η δημοκρατία μα και ολίγος σοσιαλισμός!
Πρέπει να το ψάξω περισσότερο, τώρα που έχω τα κέφια μου.
Ακούμε τους ξένους διαβάζουμε τους ξένους και βλέπουμε καταπληκτικά ντοκιμαντέρ για την Ελλάδα και τον αρχαίο πολιτισμό και εμείς μεμψιμοιρούμε. Όλοι θέλουν το κακό μας όλοι μας ζηλεύουν.
Μακάρι να μας κατατρέχουν με αυτό τον τρόπο αναδεικνύοντας την Ελλάδα. Μάλλον κάτι άλλο συμβαίνει, μάλλον εμείς ζηλεύουμε τους αρχαίους μας προγόνους που δεν μπορούμε να τους φτάσουμε και το ρίχνουμε στους ξένους.
Τελικά τι θέλουμε, το ξέρουμε; Μήπως θέλουμε να καθόμαστε και να δουλεύουν για εμάς δούλοι; Μήπως όμως και το έχουμε πετύχει με το να έχουμε όλους αυτούς τους ξένους να δουλεύουν ακόμα και χωρίς ασφάλιση και εμείς να την περνάμε με το χαρτζιλίκι του μπαμπά στις καφετέριες;
Και καλά εδώ στην πρωτεύουσα, ας πούμε ότι ο μπαμπάς βγάζει κάποιο μεροκάματο και δίνει κάποιο χαρτζιλίκι στα παιδιά του. Έχετε δει τι γίνεται όμως στην επαρχία; Η νεολαία στα καφενεία να παίζουν πρέφα και οι μανάδες με τους γέρους και τους ξένους εργάτες στα χωράφια.
Ας ξαναέρθω όμως στο θεωρικό ταμείο. Την βρήκα την λέξη αυτή διαβάζοντας τον Δ΄ λόγο του Δημοσθένη κατά Φιλίππου. Βασικά τα σούρνει στους Αθηναίους για την οκνηρία τους και για την αβλεψία τους. Θεωρεί ότι τρέχουν πίσω από τα γεγονότα και όταν κάποιος τους προειδοποιεί τον κατεβάζουν από το βήμα.. Πολύ επίκαιρος ο Δημοσθένης.
Αρχικά το θεωρικό ταμείο ήταν για τους φτωχούς, με την πάροδο του χρόνου, καθώς τα έσοδα αυξανόντουσαν άρχισαν να παίρνουν από το ταμείο και οι έχοντες και κατέχοντες της εποχής εκείνης.
Το θεωρικό ταμείο εκτός από τα έσοδα που είχε από τα δημόσια έσοδα τα οποία μάλιστα είχαν αυξηθεί από την καλή διαχείριση του Ευβούλου και την καλύτερη εκμετάλλευση των λατομείων του Λαυρίου, είχε και άλλη πηγή εσόδων. Τα πρόστιμα που έβαζαν στους πλούσιους ή οι δημεύσεις των περιουσιών τους μετά από καταγγελίες.
Αρκούσε μια καταγγελία και με μυστική ψηφοφορία έπαιρναν απόφαση για δήμευση της περιουσίας του καταγγελλόμενου. Το εξωφρενικό δε ήταν ότι οι καταγγέλλοντες (τις περισσότερες φορές συκοφάντες) είχαν ασυλία από παρόμοιες καταγγελίες εφόρου ζωής. Κάτι σαν τους σημερινούς βουλευτές μας.
Το φαινόμενο αυτό είχε μετατραπεί σε μάστιγα και πολλοί επώνυμοι είχαν αρχίσει να το καταγγέλλουν.
Τελικά ένας τόσο προοδευτικός θεσμός είχε αρχίσει να εκφυλίζεται από την απληστία του ανθρώπου.
Τώρα τι συμπέρασμα μπορεί να βγάλει κάποιος απ’ όλα αυτά. Μα τι άλλο από το ότι είμαστε πραγματικοί ανόθευτοι απόγονοι των αρχαίων κατοίκων αυτής της χώρας.