ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΡΣΙΝΗ

Φίλοι μου, επιτέλους βρήκα τον χρόνο να επικοινωνήσω μαζί σας. Έχει περάσει αρκετό διάστημα από τότε που απαντούσα σε καθένα σχόλιο σας και άρχισα να έχω ενοχές. Αποφάσισα να βάλω σε ανάρτηση τις απαντήσεις στα σχόλια που κάνατε στις τελευταίες τρεις αναρτήσεις μου.
Σήμερα είναι αργία εδώ που βρίσκομαι και έτσι θα διαθέσω την ημέρα μου, λίγο στην ενημέρωσή μου μέσω Internet και λίγη περιήγηση στην πόλη για να εξοικειωθώ και μη πάθω ξανά τα χθεσινά.
Αυτή την περίοδο βρίσκομαι στην Μερσίνη της Τουρκίας, όπου ήρθα να αντικαταστήσω τον γιό μου, για κάποιες εργασίες που έχουμε αναλάβει.
Η απόσταση μεταξύ οικίας που μένω και χώρου εργασία είναι περίπου 25 χιλ. Με οδηγό τον γιό μου κάνουμε περίπου 20 λεπτά. Εχθές με οδηγό τον γράφοντα έκανα δυόμιση ώρες.
Ήταν βράδυ όταν επέστρεφα, μόνος γιατί ο γιός μου είχε επιστρέψει στην Αθήνα, και νομίζοντας ότι είχα μάθει τον δρόμο και με την σιγουριά του άσχετου ξεκίνησα για επιστροφή. Η πόλη είναι μακρόστενη και αρκετά μεγάλη με μεγάλου πλάτους δρόμους καλά φωτισμένους (οι περισσότεροι τρεις λωρίδες ανά κατεύθυνση και διάζωμα). Την ημέρα είναι εύκολος ο προσανατολισμός γιατί η πόλη είναι ανάμεσα σε θάλασσα και σε βουνό, το βράδυ όμως σε ξεγελάνε οι πολύ απρόσωποι δρόμοι. Παντού πολυκατοικίες 10 ορόφων ως επί το πλείστον ομοιόμορφες.
Όταν συνειδητοποίησα ότι είχα χάσει τον δρόμο, άρχισα να ρωτώ που είναι το Media Markt (απ΄ότι ανακάλυψα όλοι το ξέρουν). Δυστυχώς σε όλα τα βενζινάδικα οι άνθρωποι ήταν μεν πρόθυμοι αλλά δεν ήξερε κανείς αγγλικά (να και ένας λαός που σέβεται τον εαυτόν του). Οι απαντήσεις που έπαιρνα ήταν με χειρονομίες και φυσικά άλλα μου δείχνανε άλλα καταλάβαινα. Τελικά μετά από δυόμιση ώρες, με την κύστη μου έτοιμη να διαρραγεί κατέφθασα στο σπίτι που μένω.
Αρκετά όμως για το άτομό μου. Για την Μερσίνη θα γράψω ξανά αφού πρώτα την περιτριγυρίσω, υπάρχει όμως κάτι που με εντυπωσίασε και θα το γράψω τώρα. Όπως σας είπα η πόλη είναι παραλιακή, με περίπου 17χιλ παραλία. Ο παραλιακός δρόμος χωρίζει τα κτήρια (10+ ορόφους) από μία αρκετά φαρδιά λωρίδα παραλίας όπου υπάρχουν παιδικές χαρές, χώροι για άθληση (απλά μηχανήματα)διάδρομοι για περπάτημα κατασκευές με κίονες, αγάλματα και πάμπολλα δένδρα. Σε ολόκληρη αυτή την διαδρομή υπήρχαν μερικά μόνο καφενεία.
Το πρωί την ώρα που πηγαίνω στην δουλειά μου (6:30) ο χώρος αυτός είναι γεμάτος με άτομα που αθλούνται με διάφορους τρόπους.
Και τώρα φίλοι μου ήρθε η σειρά σας, τέρμα η πολυλογία μου.
Α! και κάτι που ξέχασα. Το πρωί βάζω το ξυπνητήρι στις 5:00, ανακάλυψα ότι δεν χρειάζεται, στις 4:50 φροντίζει ο μουεζίνης να με ξυπνά. Πάντως το βρίσκω πολύ ρομαντικό.
Ηφαιστίωνα έχεις απόλυτο δίκαιο, απορώ τι θα θυμούνται τα εγγόνια μου από τον συνεχή διαφημιστικό βομβαρδισμό που υφίστανται, από τα άπειρα παιχνίδια που φορτώνουν στον υπολογιστή τους.
Καλό μου Fractal, μου την έφερες με τον καραγκιόζη, ούτε και εγώ φανταζόμουνα ότι θα λειτουργούσε σαν καταλύτης. Πως πάνε και οι δικές σου δουλειές, τρέχεις και δεν φτάνεις;
Φίλε μου Αστερίωνα, εμείς τα λέμε και από τηλεφώνου, θα ήταν ωραία όμως να ήσουνα εδώ, να είχαμε και το Μιχάλη να τα συζητάμε, θα ήταν ακόμα καλύτερα. Είναι δυνατόν να ξεχάσω τα παγωτά μπε-μπε του Φλόκα! Σε λίγο θα επιχειρήσω να σε πάρω μέσω skype. Υπάρχει κάποιο πρόβλημα γιατί το Internet είναι ασύρματο.
Καλή μου Clockwork Plum μη με πειράζεις απέχουν παρασάγγας οι ηλικίες μας. Ξαναγυρνώ όμως στα μικρά μου χρόνια με αυτές τις θύμισες.
Τι γλυκό παιδί που είσαι Nefelli μου! Έτσι όπως στηνόσουνα να παρακολουθήσεις την παράσταση, στηνόταν τότε και η πρώτη μου παιδική αγάπη. Το ξέρω ότι είσαι φορτωμένη και σε καταλαβαίνω απόλυτα.
Γλαρένια μου είσαι απίθανη με το blog σου, καταιγισμός ιδεών. Σκέφτομαι να αρχίσω να ξαναμαζεύω γυάλινες μπίλιες. Τότε μαζεύαμε και το εξωτερικό των πακέτων τσιγάρων. Σύγκρινε τα με τις σημερινές ασχολίες των παιδιών!
Artanis καλή μου, η παράσταση όντως ήταν απίθανη. Δεν ήταν το παίξιμο μόνο αλλά και η σύλληψη της ιδέας αυτής, εναλλαγής πραγματικών ηθοποιών με θέατρο σκιών. Εγώ τουλάχιστον δεν έχω παρακολουθήσει κάτι παρόμοιο.
Φίλε Στέφανε, σου είχα γράψει νομίζω ότι είχαμε και ένα άλλο παιχνίδι, κατασκευάζαμε ραδιοφωνάκια με γαληνίτη. Καλό χειμώνα και καλή συνέχεια στις σπουδές σου.
Καλή μου Άστρια στη ανάρτηση «Απόφαση Ζωής» είχες βάλει σχόλιο. Είχα μπει και εγώ στο δικό σου, αλλά δεν έγραψα γιατί είχες τότε το παιχνίδι με το 3 & 7. Να είσαι καλά Άστρια.
Φίλε Nikiplos μακάρι να είχα τον χρόνο να πήγαινα στα θέατρα, στο όποιο θέατρο. Από τότε που έπιασα να δουλεύω, πάνε πίσω 50 χρόνια, δεν εύρισκα τον χρόνο για θέατρο ή αν θέλεις την διάθεση. Τώρα που άρχισα να το σκέφτομαι ξαναέπιασα δουλειά. Η παράσταση νομίζω θα κρατήσει μέχρι τον Απρίλιο.
Καλό μου Little Beautiful Things σε ευχαριστώ για τις ευχές σου, ελπίζω να πιάνουν. Τα εμπόδια στη ζωή είναι για να μας δυναμώνουν, είναι όμως και μια δοκιμασία για να γνωρίσουμε τον εαυτόν μας. Φιλιά πολλά και από εμένα.
Καλή μου Κωνσταντινιά, και εσύ είχες πάει ταξιδάκια αλλά άλλου είδους. Δεν σου κρύβω όμως ότι μου αρέσει εδώ. Μέχρι στιγμής (δεν είναι φυσικά πολλές ημέρες) μόνο πρόθυμους να με εξυπηρετήσουν έχω συναντήσει. Φυσικά η συνεννόηση μεγάλο εμπόδιο.
Side 21 Έχεις δίκαιο η συμπαράσταση σε φίλο είναι ανάγκη και όχι υποχρέωση, πόσο μάλλον στο γιο ή την κόρη. Βλέπω και εσύ είσαι τρυφερός πατέρας. Να είσαι πάντα καλά.
Στογόνα είσαι νέα blogger βλέπω. Πολύ ευαίσθητη όπως ερμηνεύω το blog σου, ευαίσθητη σα τη σταγόνα του νερού, με το κρύο παγώνει με την ζέστη εξατμίζεται. Να είσαι καλά σταγόνα και καλώς ήρθες στην παρέα μας.
Ιρλανδέ πάντα με ένα καλό λόγο, μου έχει λείψει το χιούμορ σου. Ελπίζω σε μερικούς μήνες να έχω περισσότερο χρόνο για να σας χαίρομαι όλους σας.
Ζαφορα ευχαριστώ και εσένα για τις ευχές, πιστεύω ότι οι άνθρωποι έχουμε μεγάλη ανάγκη από τις ευχές, ευχές των συνανθρώπων μας. Πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος αν τελικά σκεφτόμασταν μόνο θετικά για τον άλλον.
Faraona να είσαι καλά και εσύ για τις ευχές σου, και εγώ είμαι ένας αδύναμος κρίκος που τις έχει ανάγκη.
Dee dee ο κολλητός μου ήταν κούκλος, δυστυχώς δεν υπάρχει πια και δεν θέλω να τον αντικαταστήσω. Φιλιά και από εμένα αν και δεν είμαι καστρούλι, είμαι από τα σιτεμένα.
Theogr εσείς θα με περιμένετε, ο κήπος μου δεν ξέρω τι θα κάνει. Είναι ικανός να την κοπανήσει. Να είσαι καλά φίλε.
Φίλοι εδώ σας αφήνω να πάω να δω λίγο την πόλη και ιδίως την παραλία τους. Και πάλι ευχαριστώ και εύχομαι να σας βρω όλους καλά όταν επιστρέψω.
Με πολύ αγάπη gskastro

ΗΤΑΝ ΣΑΝ ΟΝΕΙΡΟ

Φίλοι μου για άλλη μια φορά σας ευχαριστώ που μου κρατάτε συντροφιά. Είναι σημαντικό για τον καθένα να ξέρει ότι υπάρχουν άνθρωποι που τον σκέπτονται. Δεν έχω όμως χρόνο να απαντήσω στον καθένα ξεχωριστά. Ελπίζω σύντομα να τα καταφέρω να βρω τον χρόνο.
Σήμερα το βράδυ όμως κατόρθωσα να ξεκλέψω λίγο χρόνο και να τον αφιερώσω στον εαυτόν μου.
Δεν έχουν περάσει λίγες ώρες που είχα μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Μια εμπειρία που έγινε αιτία να πάω πίσω στα παιδικά μου χρόνια. Χρόνια δύσκολα για τους μεγάλους αλλά ανέμελα για εμάς τα παιδιά. Ήταν τότε που η φαντασία μας μετέτρεπε το κάθε τι σε παιχνίδι. Μόλις είχε τελειώσει η κατοχή και τα σύννεφα του εμφύλιου είχαν αρχίσει να μαζεύονται.
Δεν υπήρχαν κινητά δεν υπήρχαν ηλεκτρονικά παιχνίδια δεν ήμασταν με άλλα λόγια απομονωμένοι ο ένας από τον άλλον. Γυρεύαμε την συντροφιά, την παρέα των φύλων μας. Τι απλά πράγματα που μας ικανοποιούσαν εκείνη την εποχή! κουτσό, κρυφτό, μπίλιες (αχ! αυτές οι γυάλινες μπίλιες ακόμα τις μαζεύω όταν τις βρω).
Εκείνο όμως που μας τραβούσε περισσότερο ήταν ο καραγκιόζης. Θυμάμαι μαζεύαμε έγχρωμα χαρτάκια, χαρτόνια αλεύρι για να φτιάξουμε κόλα και να κατασκευάσουμε τις φιγούρες του καραγκιόζη και της παρέας του. Πόση χαρά κάναμε όταν βρίσκαμε και κανένα παλιό σεντόνι για την σκηνή μας. Το πρόβλημα ήταν το φως, τα καταφέρναμε όμως με μερικά κεριά ή κάποια λάμπα πετρελαίου.
Αυτά όλα ήταν με την παρέα του Π. Φαλήρου, αργότερα επιστρέψαμε στο σπίτι μας στο Ελληνικό όπου αρχίσαμε τα επικίνδυνα παιχνίδια.
Πολλές φορές αναπολώ αυτή την παρέα του Φαλήρου, χαθήκαμε τελείως λες και άνοιξε η γη και μας κατάπιε. Για τον έναν μόνο μαθαίνω, είναι ηγούμενος σε ένα μοναστήρι στο Άγιο Όρος.
Σήμερα λοιπόν μου ήρθαν όλα αυτά στο νου, ξαναθυμήθηκα αυτά τα ωραία ανέμελα χρόνια.
Το καλό μας το fractal με είχε καλέσει στην παράσταση «Ο Μεγαλέξανδρος και ο καταραμένος δράκος» στο θέατρο Βεάκη.
Δεν θα σας πω για αυτή την υπέροχη παράσταση, πιστεύω ότι υπάρχουν πολύ καλύτεροι από εμένα να σας τα γράψουν, άλλωστε το fractal τα έγραψε τόσο ωραία στην ανάρτησή του, θα σας πω όμως τι μου προξένησε εμένα, και είμαι σίγουρος και σε πολλούς άλλους.
Ήμουν μαζί με τις δύο εγγόνες μου και την σύζυγο μου και ένα σωρό άλλον κόσμο και ξαφνικά βρέθηκα μόνος με τις αναμνήσεις μου. Είναι κάτι που δεν μπορώ να εξηγήσω, εκεί επάνω στο σανίδι δεν ήταν οι ηθοποιοί αλλά οι παιδικοί μου φίλοι. Ο Γιώργος (ο Ηγούμενος τώρα), ο Κώστας, η Ιωάννα (η πρώτη μου παιδική αγάπη), η Ρίτσα και τόσοι άλλοι.
Και μετά πήραν σειρά οι άλλοι φίλοι, η παρέα του Ελληνικού, έφηβοι πλέον καινούργιες παρέες καινούργιοι έρωτες.
Να είσαι καλά fractal μου, μου χάρισες μια συγκλονιστική βραδιά. Ακόμα και οι εγγονές μου που ποτέ τους δεν είχαν παρακολουθήσει καραγκιόζη, παρά μόνο στην τηλεόραση, συζητούσαν σε όλη τη διάρκεια της επιστροφής για την παράσταση και φυσικά για τον παππού που συγκινήθηκε.
Καμιά φορά η μοίρα παίζει περίεργα παιχνίδια. Εκεί που λέγαμε κάποιοι να συναντηθούμε μαζί σου στα Μεστά, τελικά συναντηθήκαμε οι δύο μας στην Αθήνα.
Πάντως ελπίζω να επισκεφτώ την πατρίδα σου, θα πρέπει να είναι υπέροχος τόπος. Από τις φωτογραφίες και τις διηγήσεις σου, μου έχεις δημιουργήσει την εντύπωση του μαγευτικού χώρου.
Φίλοι μου αξίζει τον κόπο να παρακολουθήσετε αυτή την υπέροχη παράσταση, είμαι σίγουρος θα σας δημιουργήσει συναισθήματα πρωτόγνωρα.
Ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα, gskastro

ΑΠΟΦΑΣΗ ΖΩΗΣ

Φίλοι μου απουσίασα αρκετό καιρό, σχεδόν ένα μήνα, από την παρέα μας και δεν σας κρύβω ότι μου λείψατε. Η αλήθεια είναι ότι έμπαινα κλεφτά και σας διάβαζα όλους και με χαρά μάθαινα τα νέα σας και ότι είσαστε καλά.
Είδα ότι κάποιοι επηρεαστήκατε από το Φθινόπωρο αλλά χρειάζεται και αυτό για την προετοιμασία του χειμώνα.
Δεν σας κρύβω ότι ο χειμώνας είναι η εποχή που μου ταιριάζει περισσότερο. Ελπίζω να μας έρθει με χιόνια και πολλά χιόνια.
Όπως έγραψα και παραπάνω έμπαινα κλεφτά όμως δεν είχα το κουράγιο να γράψω ούτε μία πρόταση. Ήμουν άδειος από ιδέες από σκέψεις.
Έτσι και σήμερα που μπήκα διάβαζα αλλά δεν ήξερα τι να γράψω, είμαι πολύ κουρασμένος και οι ιδέες δεν έρχονται. Και τότε διάβασα την ανάρτηση της καλής μας little beautiful things «ο Δρόμος». Ναι σκέφτηκα ωραίο θέμα, έχει σχέση με τον δρόμο που πήρα εδώ και ένα μήνα σχεδόν.
Ο δρόμος λοιπόν που πήρα ή αν προτιμάτε το τούνελ είναι και στενό και ανηφορικό και σκοτεινό, με λίγο φως στην άκρη και μικρές αναλαμπές ενδιάμεσα.
Πόσο μοιάζει στη φωτογραφία!
Σας είχα γράψει ότι θα πήγαινα να βοηθήσω κάποιους φίλους, δεν είναι πολλοί είναι ένας, για εμένα όμως έχει πολλές ιδιότητες, είναι ο φίλος, ο κολλητός ο γιός μου.
Σε αυτόν τον δύσκολο δρόμο είμαστε οι δυο μας λοιπόν και ο ένας δίνει κουράγιο στον άλλο. Μαζί θα φτάσουμε στο τέλος, στην άκρη του τούνελ, στο φως, δεν έχουμε άλλη επιλογή.
Μικρές ανάπαυλες στα φωτεινά σημεία, εκεί ξαποσταίνουμε. Παίρνουμε λίγη δύναμη για να συνεχίσουμε. Σε αυτές τις ανάπαυλες θα σας γράφω, στα ενδιάμεσα στερεύω από σκέψεις, δεν μου μένει δύναμη.
Αυτή μας η περιπέτεια έχει και τα καλά της στοιχεία, είναι η συντροφική πορεία που ακολουθούμε, εκεί ανακαλύπτουμε ο ένας τον άλλο, εκεί ανακαλύπτω ξανά και ξανά τον γιό μου και πιστεύω ότι το ίδιο γίνεται και με αυτόν.
Οι ατελείωτες ώρες που περνάμε μαζί δεν είναι στρωμένες με ροδοπέταλα, οι σχέσεις μας περνούν από πολλές φάσεις, θα μπορούσα να πω ακόμα και θυελλώδεις. Στο τέλος όμως της ημέρας, όταν ξαπλώνω να κοιμηθώ, αυτά τα λίγα λεπτά προτού με νικήσει ο μορφέας, εκείνα τα λίγα λεπτά ξαναφέρνω στο μυαλό μου μόνο τα θετικά στοιχεία που αποκομίσαμε. Και τα θετικά είναι περισσότερα από τα αρνητικά.
Έχουμε όμως πολύ δρόμο μπροστά μας. Μόνο που τώρα θα αναγκαστούμε να χωρίσουμε, ο ένας στην Ελλάδα και ο άλλος στο εξωτερικό. Σε εκείνον έπεσε το μεγαλύτερο βάρος της δουλειάς, σε εμένα (και λόγο ηλικίας) το λιγότερο.
Για μια ακόμα φορά φίλοι μου σας ευχαριστώ και θα τα ξαναπούμε στην επόμενη αναλαμπή.
Φιλιά σε όλους gskastro