Τετάρτη 18 Ιουνίου 2008

ΝΑ ΗΤΑΝ Η ΖΗΛΕΙΑ ΨΩΡΑ ή αν προτιμάτε ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ Η ΚΑΡΔΙΑ

Φίλοι μου δεν μπόρεσα, είδα το ωραίο αετόπουλο του Επίκουρου και ζήλεψα. Είπα να βάλω και εγώ το εύρημά μου στον κήπο μου.
Προ ημερών έπεσε από τη φωλιά του ένα κοτσυφάκι, επειδή υπάρχουν πολλές φωλιές δεν ήξερα σε ποια να το βάλω, και έτσι το έβαλα σε χάρτινο κουτί γάλατος στη βεράντα μακριά από τις γάτες μου.
Εκεί που κάναμε σύσκεψη με την οικογένεια τι να το ταΐσουμε εμφανίζεται η μαμά κοτσυφίνα με το στόμα γεμάτο σκουληκάκια και άρχισε να ταΐζει το μικρό της.
Αυτό κράτησε αρκετές ημέρες μέχρις ότου το μικρό δυνάμωσε και ακολούθησε τη μάνα του.
Η φωτογραφία της μάνας δεν είναι πολύ καθαρή, γιατί τράβαγα μέσα από το τζάμι για να μη τρομάξω τη μάνα. Δυστυχώς είχα τη μηχανή μου σε αυτόματη εστίαση και επηρεάστηκε από το τζάμι.



21 σχόλια:

Side21 είπε...

Βλέπω ότι γεμίσαμε φιλόζωους ...
Ώρα να ιδρύσουμε μια ορνιθολογική
ομάδα από bloggers ...
Χωρίς πλάκα τώρα ...
Αυτή την εποχή πολλά πτηνά δοκιμάζουν
το πρώτο τους πέταγμα πριν ακόμα
δυναμώσουν γι' αυτό τα φτερά τους.
Η καλύτερη λύση είναι να μην τα
μετακινήσουμε γιατί συνήθως έρχεται
και τα παίρνει η μάννα τους.
Μερικά πουλιά άν τα αγγίξουμε μένει η μυρωδιά μας πάνω τους
με συνέπεια την άλλη μέρα να τα
βρίσκουμε κάτω απ' τη φωλιά
σκοτωμένα απ' την ίδια τη μάννα τους.
Καλό σου βράδυ ...

Υ.Γ.
Βλέπω ότι μάλλον δεν χρειάζεσαι
τη συμβουλή μου ...
Η ανάρτηση φωτογραφιών απ' το σκληρό δέσκο επέτυχε ...

gskastro είπε...

Βλέπω και εσύ ξενύχτης είσαι, είναι η καλύτερη ώρα για εμπνεύσεις. Ευχαριστώ για τη συμβουλή, δεν το γνώριζα ότι αν πάρει μυρουδιά ανθρώπου η μάνα μπορεί και να το σκοτώσει. Πάντως αυτή το τάιζε συνεχώς.
Φυσικά ούτε λόγος να το αφήσω κάτω, θα το έτρωγαν οι γάτες μου.
‘Έχεις δίκαιο όλη η οικογένεια είναι φιλόζωη. Να σκεφτείς κάποτε είχα 22 (τώρα ελαττώθηκαν σε 6) γάτες δικές μου χώρια οι ξένες αρσενικές, τρία σκυλιά και αρκετές χελώνες και σκαντζόχοιρους.
Τελικά κατάφερα να αναρτήσω φωτογραφίες μου από το σκληρό, πάντως σε ευχαριστώ.
Να έχεις μια καλή ημέρα gskastro

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Καλώς σε βρίσκω από το φίλο μας το side21.
Σε συγχαίρω για την ευαισθησία σου με το κοτσυφάκι. Κάτι τέτοιες προσπάθειες, πλην όμως άκαρπες, έχω κάνει με σπουργιτάκια, στην Καστροσυκιά(Πρεβέζης) που παραθερίζαμε πρόπερσι.

Μμμ.... και γατόφιλος....
13 είχαμε ένα φεγγάρι. Τώρα είμαστε στις 3 + τα ξένα όπως είπες... Αυτά τα τελευταία όμως τα κυνηγάνε οι σκύλοι μου, οι οποίοι με τις δικές μας γάτες, αν δεν ήταν στειρωμένες....ίσως να βγάζαμε και γατόσκυλα...
Μιλάμε για μεγάλο έρωτα..
;-)))

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

asterion είπε...

Εχω μια ένσταση μόνον για τις γάτες. Ολα τα άλλα με βρίσκουν σύμφωνο. Οι γάτες είναι φορείς αρνητικής ενέργειας όπως έχω ακούσει.
Για τα σκυλιά όπου δείς ότι προτιμάει να κοιμάται ο σκύλος σου κάνε κατάληψη. Εντοπίζει ενστικτωδώς τα σημεία θετικής ενέργειας.
Για την μυρωδιά μας έχει δίκιο ο γράψας(γάντια μιας χρήσης)
καλό μεσημέρι και να έχεις υπόψη σου οτι στερούμαι μαντικών ιδιοτήτων

gskastro είπε...

Καλή μου Γλαρένια, σε πειράζει να σε αποκαλώ Γλαρένια, μιας και μου στέλνεις Γλαρένιες αγκαλιές; Πολύ πρωτότυπο και ωραίο όνομα.
Για τον έρωτα γάτας σκύλου έχω και εγώ τις απορίες μου. Η γέρική μου αλλά και αριστοκράτισσα όπως την αποκαλούμε κοιμάται με τον μεγάλο μου σκύλο, ένα σκύλο που τον τρέμει ακόμα και ο κτηνίατρός μου. Οι δύο μαύρες (Θηλυκό αρσενικό) κοιμούνται με το γέρικο μου σκυλί, μία ψυχούλα. Και ο Γάτος μου ο ιππότης κοιμάται όποτε κατορθώσει να μπει στο σπίτι με το κανίς που έχω μέσα.
Περίεργο τα ζώα μονιάζουν και εμείς βγάζουμε τα μάτια μας.
Να είσαι καλά Γλαρένια και καλό σου βράδυ. Gskastro

gskastro είπε...

Φίλε Αστερίωνα, αυτά που γράφεις για τον σκύλο και τι γάτα τα έχω ξανακούσει. Διάβασε όμως αυτό που γράφω στη Γλαρένια (για να μη το ξαναγράφω) και πες μου πως το εξηγείς; Υπάρχει περίπτωση να υπάρχουν και σημεία, χώροι ουδέτεροι ενέργειας; Και κάτι ακόμα, το μικρό μου σκυλί που ζει στο σπίτι, που το χάνεις που το βρίσκεις στο κρεβάτι μου.
Τι εννοείς με το « να έχεις υπόψη σου οτι στερούμαι μαντικών ιδιοτήτων»;
Να είσαι καλά και καλό σου βράδυ gskastro

asterion είπε...

Πρώτη μου εντύπωση ότι ο σκύλος επιβεβαιώνει την σωστή θέση του κρεββατιού.
Τα γραφόμενά σου για τις σχέσεςις των ζώων σου(οχι σε τόση έκταση τα έχω συναντήσει ξανά) Πρέπει να υπάρχουν χώροι ουδέτερης ενέργειας αν και δεν έχω ασχοληθεί με αυτούς ιδιαίτερα.
Οι μαντικές μου ικανότητες ανάγονται στο ότι δεν μπόρεσα να μαντέψω που έβαλες το μήνυμα για τον Κύπριο.
Καλό9 σου βράδι

Χριστίνα (lbt) είπε...

Καλημέρα gskastro!
Να ζηλέψω και εγώ με τη σειρά μου που έχετε τόσο όμορφες ζωντανές εικόνες καθημερινά μπροστά στα μάτια σας; ευχαριστούμε πάντως που τις μοιράζεστε μαζί μας!

Βαρυποινίτης είπε...

Άραγε όσοι παρακολουθούν εμάς έχουν την ίδια ευαισθησία
Νάσαι καλά!

fractal είπε...

transient.
Μην νομίσεις πάλι πως δεν περνώ από τη γειτονιά σου.
Δεν έχω άποψη για τα γραφόμενα. Μόνο πως είσαστε όλοι πολύ καλοί που αγαπάτε τα ζώα. Λέω "αγαπάτε" Και εγώ τα αγαπώ και πολύ μάλιστα. Αλλά θέλω να ζούμε επί ίσοις όροις αν αυτό μπορεί να λεχθεί. Δηλαδή τα δέχομαι όπως είναι φιαγμένα να ζουν. Δεν δέχομαι να τους είμαι αφεντικό. Με έμαθε να περπατώ ο σκύλος μας ο Κίτσος. Έχω γράψει τόσα πολλά για αυτόν. Αν πάρεις το βιβλίο που σου έχω αναφέρει θα τα δεις. Στο πατρικό σπίτι είχα συνηθήσει να βλέπω τα ζώα σαν μέλη της οικογένειας, Όταν μικρό παιδί ρουφούσα τη σούπα μου φασαριόζικα, η γιαγιά με δίδασκε τους κανόνες της ευγένειας φέρνοντάς μου παράδειγμα το Μάρκο, τό άλογό μας. Ο Μάρκος μας έπινε το νερό όσο και να διψούσε τόσο διακριτικά και πάντα άφηνε λίγο κάτω κάτω στη γούρνα. Ο πατέρας που ήξερε τις συνήθειές του την ξαναγέμιζε. Αν δεν ήθελε να πιεί άλλο νερό κουνούσε με ένα ειδικό τρόπο την ουρά του. Σαν να έλεγε ευχαριστώ..
Πολλές φορές ζήλευα το Μάρκο μας για τη θέση που είχε στην οικογένειά μας. Γιατί εγώ είμουν ένα κακό και ατίθασο παιδί και η μάννα είχε καλά λόγια μόνο για το Μάρκο μας. Μεγάλ- πιά , μιά φορά ένα παιδί έφερε ένα σκαντζοχοιράκι στο σπίτι. Ηταν μωρό. Για να κοιμηθεί πήγαινε και στριμοχνόταν μέσα στη γλάστρα με τους κάκτους...Έβαζε τα μπροστινά του ποδαράκια σαν χεράκια κάτω από το κεφάλι του και κοιμώταν όπως τα μωρά. Τρελλάθηκα να το φροντίζω. και τι δεν του έκανα. Όμως ψώφισε. Ένοιωσα συντριβή. Χάθηκε ένα πλάσμα εξ΄αιτίας μου. Αργησα πολύ να ξεπεράσω τη στεναχώρια. Ακόμα με συγκινεί η θύμησή του. Όχι δεν έχω κανένα δικαίομα να επεμβαίνω στη φύση. Με την ευκαιρία αυτή. Διάβασε το διήγημα στο προαναφερθέν βιβλίο. "ΤΟ ΓΕΡΑΚΙ Ο ΚΩΣΤΑΝΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΓΑΙΔΑΡΟΣ Ο ΦΩΤΗΣ" Μου ζήτησαν πέρσυ να το παρουσιάσω σε ένα σχολείο στο μάθημα περιβαντολογικής εκπαίδευσης. Αυτή είναι η άποψή μου για τα ζώα και την παρέμβασή μου στη ζωή τους. Ίσως όμως αυτό να συμβαίνει γιατί γεννήθηκα και μεγάλωσα σε χωριό. Ίσως πάλι γιατί εγώ σαν άνθρωπος είμαι φύση ανεξάρτητη και απίθαρχη. "Αναρχοαυτόνομ- " με φωνάζουν όσοι με ξέρουν καλά.
φιλιά αγάπη και ευγνωμοσύνη...

Artanis είπε...

Μπράβο σας, πολύ ωραία...Οι Άγγλοι επιμένουν να μην μετακινούνται τα πεσμένα μωρά, αλλά εμείς στο Σταθμό είμαστε υπέρ της μετακίνησής τους, επειδή ο κίνδυνος να σκοτωθούν αμέσως από κάποιο ζώο είναι μεγαλύτερος από το να τα εγκαταλείψουν οι γονείς, που συμβαίνει συχνότατα...Αν η φωλιά είναι προσβάσιμη, συνήθως ζητάμε από τους ανθρώπους να ξαναβάλουν τα πουλιά μέσα, διαφορετικά τους λέμε να μας τα στείλουν...Υπάρχουν και οι περιπτώσεις οι ίδιοι οι γονείς να έχουν ρίξει τους νεοσσούς, κυρίως αν τα μωρά ανήκουν στα ζώα με γενετική εκκαθάριση, οπότε τα απορρίπτουν...Εδώ βέβαια δεν συνέβη κάτι τέτοιο, μάλλον επρόκειτο περί ατυχήματος...

gskastro είπε...

Όπως θα διάβασες, αγαπητή μου Artanis, είχα αρκετές φωλιές και δεν ήξερα που να το βάλω. Ήταν όμως τυχερό και στην άγνοιά μας κάναμε την σωστή κίνηση. Για του χρόνου πλέον (τώρα και έπαψαν να «προσεύχονται στο Θεό» όπως λέω το κελαίδημα τους, και τα μικρά αναχώρησαν) θα χρειαστώ οδηγίες για τις πρώτες ανάγκες σε περίπτωση που δεν θα εμφανιστεί μάνα.
Πάντως κάνετε ωραίο έργο και μόνο συγχαρητήρια αξίζετε. Στην Ελλάδα ο εθελοντισμός αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά και αυτό είναι πολύ θετικό. Να είσαι πάντα καλά gskastro

Κωνσταντινιά είπε...

Εσύ ξέρεις τα κοτσυφάκια τι μπορούν να προκαλέσουν!!

Την πρώτη φορά που μ'επισκέφτηκες μου έκανες παρατήρηση για το παράθυρο στα σχόλια. Το διόρθωσα. Σου ζητώ ως ανταπόδοση να καταργήσεις την λεκτική επαλήθευση.
Αντε για να μη χαθώ πάλι!!

gskastro είπε...

Fractal μου καιρό είχες να περάσεις από το σπίτι μου. Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι. Είχα και εγώ στον κήπο μου μια ολόκληρη οικογένεια σκαντζόχοιρων. Δεν την είχα μαζέψει, φαίνεται κατέληξε στο κήπο και τρεφόταν με τα λαχανικά μου. Κάποια μέρα εξαφανίστηκε ολόκληρη η οικογένεια. Όσο και να έψαχνα δεν την ξαναείδα.
Είναι ωραία να περιτριγυρίζεται κανείς με ζώα και πτηνά. Κάθομαι και χαζεύω το παιχνίδι των γατιών μου με τα κοτσύφια. Οι γάτες μου θα πρέπει να με μισούν αφάνταστα. Τις επιτρέπω να πλησιάζουν τα κοτσύφια σε απόσταση ασφάλειας και μετά τα διώχνω. Τα κοτσύφια έχουν εξοικειωθεί τόσο πολύ που κατεβαίνουν για τροφή ακόμα και κοντά στις γάτες.
Έχεις δίκαιο δεν έχουμε το δικαίωμα να επεμβαίνουμε στη φύση, να όμως που το κάνουμε και έχουμε αναποδογυρίσει τα πάντα.
Καλό μου fractal να είσαι καλά και να ξέρεις ότι σε αγαπούμε έστω και αν είσαι "Αναρχοαυτόνομ- "

gskastro είπε...

Καλή μου Κωνσταντινιά τι ήταν αυτό, που μας χάθηκες; Έχεις νομίζεις το δικαίωμα να μας αναστατώνεις κατ’ αυτό τον τρόπο, θέλεις να πάθουμε;
Κωνσταντινιά έψαχνα σε όλα τα γνωστά Blog μήπως και άφηνες μηνύματα, αλλά μόνο απορίες έβλεπα όσων σε έχασαν. Μήπως το έκανες επίτηδες για να δοκιμάσεις την αγάπη μας;
Την λεκτική επαλήθευση δεν ξέρω πως καταργείται, θα το ψάξω όμως και θα εκτελέσω την εντολή σου.
Να είσαι πάντα καλά και καλώς μας επέστρεψες gskastro

gskastro είπε...

Αγαπητό μου Φεγγάρι, ναι έχουν την ίδια ευαισθησία. Θα βάλω σαν απάντηση όμως την δική σου ευαισθησία, την δική σου ανάρτηση της:
Κυριακή, 15 Ιούνιος 2008
Μα ακόμη μας περισσεύει αρκετό από δαύτο......

Λέγεται συρματόπλεγμα. Μπορεί να γίνει όσο λεπτό θέλουμε, όσο μακρύ επιθυμούμε και προπάντων προσφέρει πολλές και χρήσιμες εφαρμογές. Προστατεύει τις περιουσίες μας, ξεχωρίζει κράτη, ασφαλίζει την κοινωνία από όσους την υπονομεύουν. Παίρνει πολλά και ενδιαφέροντα σχήματα, βγαίνει και σε διάφορα χρώματα μα η μεγαλύτερη επιτυχία είναι ότι μπορούμε να του δώσουμε χρώμα….αόρατο.
Έτσι δεν μας προβλημάτισε δεν μας ανησύχησε, δεν μας ενόχλησε καθόλου όταν καταφέραμε να απλώσουμε χιλιόμετρα από δαύτο σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Τρίτος Κόσμος, πεινασμένα στόματα μαντρωμένα και στοιβαγμένα από την άλλη μεριά.
Έπειτα μας περισσεύει αρκετό από δαύτο να κλείσουμε και άλλους χώρους. Μετανάστες, ελπίδες χαμένες που ζητούν ελπίδα, ζωή, να αναπνεύσουν.
Μα ακόμη μας περισσεύει αρκετό από δαύτο να κλείσουμε και άλλους χώρους.
Ψυχές απομόνωση, άρνηση, καχυποψία.
Μα ακόμη μας περισσεύει αρκετό από δαύτο να κλείσουμε και άλλους χώρους.
Ιδέες, σκέψεις, απαγόρευση, απογοήτευση.
Συρματοπλέγματα παντού στις ψυχές, στους ανθρώπους, στις ιδέες. Ένας πλανήτης γεμάτος.
Μια πίεση που ολοένα αυξάνει.
Μα ακόμη και τώρα που έχουμε πολλά τοποθετήσει, μας περισσεύει αρκετό από δαύτο. Πρέπει να βρούμε και άλλους χώρους να κλείσουμε.
Πόσους ακόμη, ποιους άραγε και μέχρι πότε;
Ήδη υπάρχουν ρωγμές, παρατηρούνται ασυνέχειες όσο κι αν το σύστημα καραδοκεί, όσο κι αν έχει τα μέσα να επισκευάζει συνέχεια. Είναι πολλά τα χιλιόμετρα δεν προλαβαίνουμε όσο ανθεκτικά κι αν το φτιάξαμε.

Και τότε..
Η Μαρία Αντουανέτα θα πάψει επιτέλους να νοιώθει μόνη της.
Αναρτήθηκε από ΦΕΓΓΑΡΙ στις 7:26 μμ

gskastro είπε...

Little Beautiful Things, καλώς ήρθες ξανά στο Blog μου. Δεν χρειάζεται να ζηλεύεις, θα φροντίζουμε εμείς που μπορούμε να σου ανεβάζουμε ωραίες εικόνες από τη φύση. Να είσαι καλά και κάλο σου βράδυ gskastro

fractal είπε...

Ακριβώς το ίδιο πρόβλημα έχω και εγώ με τις γάτες που ανεβαίνουν στις ταράτσες των γύρω σπιτιών και επιτίθενται στα πουλιά της αυλής μου.Εγώ τις κυνηγώ με το λάστιχο . Τους εξφενδονίζω νερό.
Συμφωνώ με την Κωσταντινιά . Η λεκτική επαλήθευση ταλαιπωρεί.

Nefelli είπε...

Κάστρο μου καλησπέρα.
πολύ μου άρεσε που ζήλεψες το γεράκι του Βαγγέλη,που τελικά μας βγήκε βραχοκιρκινέζα.
Ήταν ο μόνος τρόπος, να δούμε το μικρό κοτσιφάκι-εύρημα.
Πολύ τρυφερά, τα βρίσκω όλα αυτά που κάνετε, προκειμένου να επιβιώσουν τα μωράκια.
Αυτό δείχνει ευαισθησία και οικολογική συνείδηση.
Μπράβο σου κάστρο κι ευχαριστούμε που το μοιράστηκες μαζί μας.
Φιλί καληνύχτας

gskastro είπε...

Καλή μου Nefelli, καλή σου ημέρα, δεν κοιμάσαι το βράδυ; Αν το ρολόι σου είναι καλά ρυθμισμένο τότε στις τρεις τα ξημερώματα έστελνες μηνύματα. Να είσαι πάντα καλά και να μας επισκέπτεσαι όπως και εμείς εσένα.
Δεν είναι μόνο τα μωράκια που χρειάζονται βοήθεια, ας μη ξεχνάμε και τα αδέσποτα σκυλιά. Τα καημένα μπορεί να ζήσουν κάποιο διάστημα χωρίς τροφή, αλλά δύσκολα επιβιώνουν χωρίς νερό. Ας βάζουμε λοιπόν έξω από την αυλή μας ένα κουβαδάκι με νερό που να το ανανεώνουμε κάθε μέρα για να είναι καθαρό. Ακόμα και στις πολυκατοικίες θα μπορούσαμε να το κάνουμε.
Nefelli μου να είσαι πάντα καλά και καλή σου ημέρα. gskastro
Υ.Γ. Ανακάλυψα μια καταπληκτική κόλα με την οποία κόλλησα το ψαλίδι και δεν ανοίγει. Δεν το έχει αντιληφθεί ακόμα.

El Gordo είπε...

μεγαλε σε χερετο βρηκα στιν αυλη ενα κοτσυφακι μορο περιποθ 25 μερον τι μπορο να το ταισο το μονο ποθ εχο εινε κρεμα για καναρια μορα κανει? ευχαριστο νασε καλα