Δευτέρα 25 Αυγούστου 2008

ΕΧΟΥΝ ΑΞΙΑ Η ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ;



Φίλοι μου είναι ένα θέμα που με απασχολούσε αλλά και με απασχολεί εδώ και πολύ καιρό. Μεγάλωσαν πλέον τα παιδιά μου με την βοήθεια ή χωρίς των συμβουλών μου και ήρθε η σειρά των εγγονιών μου.
Και κάθισα και έκανα τον απολογισμό μου (ή την αυτοκριτική μου όπως συνηθίζουν να λένε τα κομματικά στελέχη).
Και τι ανακάλυψα; Ότι δεν έπαψα ποτέ να δίνω συμβουλές στα παιδιά μου. Άθελά μου συνεχίζω να τους δίνω συμβουλές, δίνω στα εγγόνια δίνω και στα παιδιά μου, και πολλές φορές δίνω σε όλους μαζί ταυτόχρονα, οπόταν πέφτει και το σχετικό δούλεμα στον παππού. Και να ήταν μόνο αυτό άμα λάχει δίνω συμβουλές και στους φίλους τους.
Να λοιπόν το ερώτημα, έχουν αξία οι συμβουλές; Με μία λέξη θα απαντούσα ΝΑΙ, δεν είναι όμως τόσο απλό.
Σκεφτείτε έναν μανιώδη καπνιστή να συμβουλεύει τα παιδιά του να μην καπνίζουν, ή ένα πότη να μη πίνουν. Τι αξία έχει η συμβουλή του; Μήπως λοιπόν η κυριότερη συμβουλή είναι ο τρόπος ζωής του κάθε γονέα, μήπως πρώτα πρέπει να δίνουμε το παράδειγμα στα παιδιά μας, στα εγγόνια μας προτού ανοίξουμε το στόμα μας για να τα συμβουλέψουμε;
Μήπως όμως αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να κάνουμε κάποιες προσωπικές θυσίες, είμαστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο;
Και κάτι ακόμα, έχουμε καλλιεργήσει δρόμους επικοινωνίας με τα παιδιά μας με τα βλαστάρια μας; Έχουμε βρει τρόπους να τους περνάμε μηνύματα χωρίς να γινόμαστε φορτικοί; Πόσο πιο εύκολο θα ήταν την ώρα που συζητούμε με τα παιδιά μας διάφορα θέματα, την ώρα που είμαστε όλοι χαλαροί, την ώρα που παίζουμε μαζί τους να μας ξεφύγει και μια συμβουλή.
Να είστε σίγουροι ότι θα αποδώσει πολύ καλύτερα από το να τα συμβουλεύουμε με εκείνο το αντιπαθητικό δασκαλίστικο ύφος. Πολλές φορές η αγωνία μας μην πάθει κακό το παιδί, μας κάνει να του δίνουμε φορτικά κάποιες συμβουλές. Είναι σίγουρο ότι αυτές τις συμβουλές θα τις βγάλει από το μυαλό του ή θα τις ξεχάσει.
Υπάρχουν φυσικά και γονείς που ισχυρίζονται ότι το παιδί θα αποκτήσει την δική του εμπειρία και θα μάθει από τα λάθη του.
Είναι και αυτό μία άποψη.
Προσωπικά όμως προτιμώ την άποψη της φύσης. Η φύση είναι αυτή που μας διδάσκει τι θα έπρεπε να κάνουμε. Αρκετοί από εμάς έχουμε διάφορα ζώα στο σπίτι μας, ή έχουμε δει αυτά τα υπέροχα ντοκιμαντέρ που παρουσιάζει η τηλεόραση. Έχετε παρακολουθήσει πως μεγαλώνουν τα μικρά τους, πως τα εκπαιδεύουν, ακόμα και πως τα τιμωρούν όταν δεν κάνουν αυτό που πρέπει; Είναι δυνατόν να κάνουμε εμείς κάτι λιγότερο;
Φίλοι μου δεν θα σας ευχηθώ καλό φθινόπωρο, έχουμε ακόμα αρκετό καλοκαίρι μπροστά μας και εύχομαι να το περάσετε όλοι σας καλά, μα προσοχή στα μονάκριβα βλαστάρια σας. Δεν μπόρεσα έπρεπε να την δώσω την συμβουλή μου. Με πολύ αγάπη σε όλους εσάς gskastro

30 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Καλημέρα!!!
Δεν ξέρω τι να σου πω, γιατί δεν έχ παιδιά. Δεν με πειράζει να μου δίνουν συμβουλές, απλά θα ήθελα να είναι διαλακτικοί αυτοί που τις δίνουν. Ο πατήρ μου π.χ. είναι αυστηρός, ότι πει είναι νόμος, ακόμη και αν σου πει ότι ο ήλιος είναι μπλε. Από τη δική μου πλευρά, δίνω συμβουλές στα μικρότερα αδέρφια.. ευτυχώς έχω μάθει με ποιόν τρόπο να το κάνω, όχι πως πιάνει πάντα βέβαια..
Είναι καλό να δίνονται συμβουλές.. όταν όμως δίνουμαι πολλές συμβουλές, γινόμαστε φορτικοί..

gskastro είπε...

Ηφαιστίωνα καλή σου ημέρα, έχεις δίκαιο οι συμβουλές πρέπει να δίνονται με τέτοιο τρόπο που να μη δυσανασχετούν οι λήπτες που συνήθως είναι τα παιδιά. Συμφωνώ φυσικά ότι δεν πιάνουν πάντα, για να μη πω ότι πιάνουν σπάνια.
Με χαροποιεί πάντως που ακούω την κόρη μου να δίνει στις κόρες της, τις συμβουλές που της έδινα εγώ τρεις δεκαετίες πίσω.
Αυτό που λες για τον πατέρα σου είναι μάλλον εντολές παρά συμβουλές. Πολλοί πατεράδες αλλά και μανάδες το έχουν αυτό, ίσως από αγωνία μη πάθει κακό το παιδί, αλλά και από άγνοια πώς να επικοινωνήσουν με το παιδί.
Να είσαι καλά Ηφαιστίωνα και τους χαιρετισμούς μου στην όμορφη πατρίδα σου. gskastro

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Εδώ είμαστεεεεε...
Φλέγον το ζήτημα που ΄θέτεις σήμερα, καλέ μου και αγαπημένε φίλε.
Χρήσιμες και επιβεβλημένες οι συμβουλές από τους μεγαλύτερους, που σαφώς έχουν εμπειρίες
Επειδή όμως μεγάλωσα με ένα πατέρα αυταρχικό και ισχυρογνώμονα, περίπου όπως του hfaistiwna, επ' ουδενί ήθελα να ακολουθήσω την ίδια τακτική με τα παιδιά μου, από την εφηβεία τους και μετά.
Και ο λόγος είναι ότι πιστεύω πως ότι ήταν να εισπράξει και να αφομοιώσει ένα παιδί, αυτό επιτυγχάνεται μέχρι την εφηβεία.
Από εκεί και ύστερα πρέπει οι συμβουλές να έχουν διαλλακτικό χαρακτήρα και όσο το δυνατόν πιο οικείο, σαν ίσος προς ίσο, αλλά το σπουδαιότερο, προσαρμοσμένο στις ανάγκες του ΔΙΚΟΥ ΤΟΥΣ ΣΗΜΕΡΑ και όχι του ΧΤΕΣ του δικού μου.

Τακτική που ο 82χρονος πατέρας μου δεν έχει αλλά ούτε θα μπορέσει ποτέ να κατανοήσει.

Οπωσδήποτε με τα παιδιά μου είναι ή τουλάχιστον το επιδιώκει να είναι διαλλακτικός και συζητήσιμος. ΄Ομως δε μπορεί να επιμένει με το μισό αιώνα διαφορά από τα εγγόνια του, σε νουθεσίες και τακτικές ......μεταπολεμικές, που εκείνα κατά τη γνώμη του θα πρέπει να ακολουθήσουν στο μέλλον.

Η ζωή προχωρά, εξελίσσεται και μαζί της αλλάζουν, διαφοροποιούνται (πέραν από τα πλέον πολύ βασικά) οι ανάγκες και οι υποχρεώσεις όλων μας.

Βλέπω από τα γραφόμενά σου, πως πρέπει να είσαι από τους γλυκυτερους παππούδες.
Να τα χαίρεσαι και να σε χαίρονται..... αλλά μη ξεχνιέσαι και μου τα ταλαιπωρείς....
;-))))
΄Εχουνε γονείς (τα παιδιά σου), που είναι γαλουχημένοι από εσένα και οπωσδήποτε τα μεγαλώνουν με βάση τις δικές σου αρχές, προσαρμοσμένες όμως στις σημερινές τους ανάγκες και προτεραιότητες.

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Nefelli είπε...

Αγαπημένο μου κάστρο, καλημέρα και καλή εβδομάδα.
Όπως πάντα, οι προβληματισμοί σου επίκαιροι και υψηλού ενδιαφέροντος.

Συμβουλές λοιπόν....
Από τη στιγμή που έγινα μαμά, υποσχέθηκα στον εαυτό μου, να μην ξεχάσω ποτέ το ψυχισμό μου, ως παιδί.
Πιστεύω ότι είναι ο μόνος τρόπος να προσεγγίσεις και να κατανοήσεις το παιδί ή το εγγόνι σου.
Σωστά επισημαίνει η Γλαρένια μας, πως οι συμβουλές μας προς τα αγαπημένα μας πιτσιρίκια, πρέπει να είναι προσαρμοσμένες στα σημερινά δεδομένα και όχι σύμφωνα με αυτά που μέχρι χθες, ίσχυαν.

Και κοίτα σύμπτωση, χθες μόλις, αναρωτιόμουν αν είμαι μια υπερπροστατευτική μητέρα με αφορμή ένα περιστατικό που αντιμετώπισα.

Είχαμε πάει για ψάρεμα, σύσσωμη η νεφελοοικογένεια, σε ένα λιμανάκι έξω από την πόλη. Εκεί που ψαρεύαμε με τα καλάμια μας,ήταν μια χαρά προσβάσιμη περιοχή, τσιμεντοστρωμένη ώστε να αποβιβάζονται εκατοντάδες τουρίστες κάθε μέρα, από τα πλοιάρια που εκτελούν δρομολόγια γύρω από το νησί.
5 μέτρα δίπλα και πίσω μας, υπήρχαν κοφτερά βράχια, που σε καμιά περίπτωση δεν θα τολμούσα να σκεφτώ ότι μπορεί ο 9χρονος γιος μου, με ασφάλεια να σταθεί πάνω τους και να ψαρέψει.Εξυπακούεται πως κατ' επανάληψη του είπα να μην πάει εκεί.
Κατά τις 12.30 (βράδυ - πρωί) και λίγο πριν αρχίσουμε να μαζεύουμε τα πράγματα μας, για να φύγουμε, σταματά δίπλα μας ένα βανάκι. Κατεβαίνει ένα νεαρό ζευγάρι με το περίπου 3 ετών κοριτσάκι τους. Βλέπω τη μαμά να προχωρά προς τους βράχους δίπλα μας και το μπαμπά προς τα βράχια πίσω μας, αφήνοντας από την προσοχή τους το μικρό κορίτσι, που κατευθύνθηκε ακριβώς στην αντίθετη πλευρά. Ανατρίχιασα βλέποντας την αναισθησία αυτών των γονέων, αφήνοντας το παιδί τους εκτεθειμένο σε χίλιους κινδύνους που καραδοκούσαν σε κάθε του βήμα.
Και σαν το πιο φυσιολογικό πράγμα, πήραν τις πετονιές τους και σκαρφαλωμένοι πάνω στα βράχια,ασχολήθηκαν με το ψάρεμα, σαν να μην υπήρχε το παιδί δίπλα τους.
Καταλαβαίνεις ότι μου ήταν αδύνατον να επικεντρωθώ στο καλάμι μου, αφού δεν πήρα τα μάτια μου, από το μικρό παιδί που άρχισε να τρέχει δεξιά-αριστερά μόνο του και να σταματά ακαριαία μπροστά από τη θάλασσα ή τα κοφτερά βράχια.
Να σου πω και το κορυφαίο της υπόθεσης;; Ξαφνικά, ακούσαμε κάποιο μωρό να κλαίει πολύ δυνατά. Κοιταχτήκαμε μεταξύ μας και αναρωτιόμασταν από που έρχεται το κλάμα του μωρού. Λέω, δεν υπάρχει περίπτωση να έχουν βρέφος παρατημένο στο αυτοκίνητο....
Πλησίασα το αμάξι και ωω Θεέ... ένα μωρό κυριολεκτικά πεταμένο, στο πίσω κάθισμα κόντευε να σκάσει από το κλάμα, ενώ οι γονείς του είχαν απομακρυνθεί τόσο, που ήταν αδύνατον να το ακούσουν....

Μαζέψαμε κακήν κακώς τα πράγματα μας και έφυγα σαν κυνηγημένη, γιατί αν έμενα ένα λεπτό ακόμη, το λιγότερο που θα έκανα ήταν, να βρίσω εκείνη τη γαϊδάρα γυναίκα, που τολμά να αυτοαποκαλείται μάνα.
Και πες μου σε παρακαλώ, αυτοί οι απερίγραπτοι άνθρωποι, τι συμβουλές θα δώσουν στα παιδιά τους;;;
Με τη στάση ζωής που κρατούν απέναντι τους και με το άδειο από μυαλό κεφάλι, τι ικανότητες έχουν να δώσουν αρχές σε αυτά τα παιδιά;;; Μακάρι να υπάρχουν παππούδες και γιαγιάδες, μήπως υπάρχει ελπίδα, εκείνα τα κακότυχα μικρά, να ακούσουν μια σωστή κουβέντα.

Ναι, κάστρο μου, να δίνεις συμβουλές... όσο πιο συχνά μπορείς, να το κάνεις....
Ακόμη κι αν βλέπεις αντίδραση από την πλευρά των εγγονιών σου, να ξέρεις πως τους περνάς υποσυνείδητα όλα τα μηνύματα που θέλεις.
Αρκεί, να μην προσπαθείς να τους επιβληθείς με το άγριο, πράγμα απίθανο, απ' όσο σε γνωρίζω.

Θυμάμαι μια γιαγιά, στην επαναστατική περίοδο της εφηβείας μου, να προσπαθεί να συγκρατήσει τα ασυγκράτητα και ακούραστα μέρα - νύχτα να μου δίνει συμβουλές...
Έμοιαζε να μιλάει σε ένα ντουβάρι, μα έλα που η φωνή της ακόμη ηχεί στ' αυτιά μου, τόσα χρόνια μετά και την ακούω να με συμβουλεύει με τρυφερότητα και αγάπη....

Να το κάνεις καλέ μου και σου υπόσχομαι πως ούτε μια μικρή λεξούλα σου, δεν θα πάει χαμένη...

Αυτό το σχόλιο, μοιάζει με αεροδιάδρομο κι επειδή μακρηγόρησα εκμεταλλευόμενη τη φιλοξενία σου, σε απαλλάζω από την πολυλογία μου, μ' ένα γλυκό, γλυκό φιλάκι και μια ζεστή αγκαλιά, από εκείνες που έδινα στη γιαγιά μου και τόσο μου έχουν λείψει..

asterion είπε...

Γεγονός ότι όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος έχει την τάση να συμβουλεύει. Ο προορισμός του είναι να μεταγγίζει την πείρα του. Οι τρόποι προσέγγισης είναι διαφορετικοί,δεν είναι δυαντόν να έχουμε όλοι τον τρόπο της διπλωματικής προσέγγισης. Ο άνθρωπος ή το ανθρωπάκι αντιδρούν στην συμβουλή. Αν θέλετε επαναστατούν. Ομως τι θα πείτε όταν σας σκάσω το μυστικό; Είναι βαθειά γραμμένες μέσα μου οι συμβουλές του πατέρα μου εδώ και 70 χρόνια. ΚΑΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΑΚΟΥΓΑ ΑΛΛΑ ΕΦΑΡΜΟΖΑ, ΕΣΤΩ ΑΘΕΛΑ ΜΟΥ. ΛΟΙΠΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΤΕ ΜΕ ΟΠΟΙΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΘΕΛΕΤΕ.

gskastro είπε...

Καλή μου Γλαρένια πόσο δίκαιο έχεις! Όντως πρέπει να βρούμε τρόπο να πλησιάσουμε τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας για να μπορέσουμε να τους περάσουμε μέρος πολύ μικρό ίσως της εμπειρίας μας.
Όπως και θα πρέπει να είναι προσαρμοσμένες στο σήμερα. Υπάρχουν όμως κάποιες που είναι διαχρονικές.
Όπως έγραφα και στον Ηφαιστίωνα με χαροποιεί που ακούω την κόρη μου να δίνει στα κορίτσια της τις συμβουλές που τις είχα δώσει χρόνια πριν. Μία από αυτές ήταν μία πολύ απλή αλλά πιστεύω χρήσιμη ακόμα και σήμερα. Την συμβούλευα λοιπόν όταν έβγαινε με τις παρέες και παρήγγειλε κάτι να πιεί, εφόσον έχανε τα ποτό από τα μάτια της είτε γιατί χόρευε, ή γιατί έπρεπε να πάει στην τουαλέτα, να μη συνεχίσει να πίνει από το ίδιο ποτό αλλά να παραγγέλλει καινούργιο. Αυτή τη συμβουλή ακούω να τη δίνει τώρα στις κόρες της.
Έχεις ακόμα δίκαιο στο ότι τον πρώτο ρόλο τον έχουν οι γονείς και οι γιαγιάδες και παππούδες πρέπει να παίζουν ρόλο βοηθητικό.
Δεν σου κρύβω όμως ότι μέσα μου χαίρομαι που η μεγάλη μου εγγονή έρχεται πρώτα σε μένα να μου πει για τους έρωτές της και να μου ζητήσει την συμβουλή μου. Φυσικά έχουμε ένα κώδικα επικοινωνίας πολύ ξεχωριστό. Ξέρει για τους δικούς μου πρώτους έρωτες, για τις απογοητεύσεις μου. Και το περίεργο καμιά φορά με συμβουλεύει, ιδίως όταν με βλέπει να κουράζομαι πολύ.
Δεν ξέρω αν είμαι γλυκός παππούς όπως γράφεις, ξέρω μόνο ότι τα λατρεύω και τους επιστρέφω την αγάπη που εισέπραξα από όλους τους δικούς μου ανθρώπους.
Γλαρένια μου να είσαι καλά και να χαίρεσαι όλα σου τα αγαπημένα πρόσωπα. Πολλά φιλιά από τον gskastro

gskastro είπε...

Και εσύ καλή μου Nefelli στην ίδια συχνότητα με καλή μας την Γλαρένια. Ναι μονοπάτια επικοινωνίας με τα βλαστάρια μας, πως αλλιώς θα μπορούμε να επικοινωνούμε!
Είδες πόσο σε αναστάτωσε η συμπεριφορά αυτής της γυναίκας (είμαι προσεκτικός να μην την ονομάσω μάνα). Δεν ήθελε να χαλάσει τη ζαχαρένια της για να ασχοληθεί έστω και λίγο με τα παιδάκια της. Αυτά τα παιδιά θα μεγαλώσουν από τύχη, ο θεός να τα φυλάει.
Μη φοβάσαι δεν μπορείς να γίνεις υπερπροστατευτική από τη στιγμή που αυτό το θέμα σε ανησυχεί. Νομίζω όμως ότι θα πρέπει να δημιουργούμε ασφαλές περιβάλλον στα παιδιά γενικά.
Όπως και μη φοβάσαι ότι γράφεις πολλά. Ξέρεις καμιά φορά με την συντομογραφία, αν δεν είναι κανείς προσεκτικός μπορεί να δώσει άλλο νόημα σε αυτά που θέλει να πει. Το έχω πάθει αρκετές φορές.
Φιλιά και από εμένα Nefelli μου, και είδες πως μας λείπουν αυτά τα αγαπημένα πρόσωπα! Gskastro

gskastro είπε...

Φίλε Αστερίωνα το ξέρω ότι αυτές οι συμβουλές μένουν βαθιά χαραγμένες στην μνήμη μας.
Δεν σου κρύβω ότι έρχεται στιγμή που αναρωτιέμαι, τι θα έκανε ο πατέρας μου, τι θα με είχε συμβουλέψει. Όσο τον είχα αισθανόμουνα μια απέραντη σιγουριά, μπορεί ποτέ να μη τον ρωτούσα να μου λύσει κάποιο πρόβλημα, το πρόβλημα λυνόταν μόνο του γιατί υπήρχε αυτή η ήσυχη δύναμη.
Νοσταλγίες Αστερίωνα, νοσταλγίες γερόντων! Να είσαι καλά και καλό σου απόγευμα. gskastro

fractal είπε...

Κατά-καλό μου Κάστρο. Κατ΄αρχήν ξέχασες πως έχεις αλτχάϊμερ, (ευτυχώς) και θυμήθηκες τόσα όμορφα πράγματα που είχες να μας πεις. Ξέρω πόσο υπέροχος παππούς είσαι και δεν έχω καμιά αμφιβολία για το πόσο καλός πατέρας υπήρξες και υπάρχεις.. Να είσαι πάντα καλά και να σε χαίρονται παιδιά και εγγόνια. και εμείς οι μπλογγόφιλοι και μπλογγοφίλοι σου βέβαια αν μας το επιτρέπεις..
Ναι πιστεύω απόλυτα στην άποψη ότι το προσωπικό παράδειγμα των γονιών είναι η καλύτερη συμβουλή και συμβολή στην ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδιού. Και όταν μεγαλώσουν βέβαια η συζήτηση.
Το ρόλο του συμβουλάτορα τον απεχθάνομαι..

gskastro είπε...

Fractal καλό μου fractal είδες πως την πατάει ο άνθρωπος όταν έχει αλτσχάϊμερ; Ξεχνάει ότι το έχει και λειτουργεί κανονικά. Ας είναι θα το ξεχάσω για λίγο.
Δεν ξέρω αν είμαι υπέροχος παππούς, ξέρω όμως ότι το χαίρομαι, έστω και αν σημαίνει ότι πλησιάζω την εξώπορτα. Όσο για τους μπλογγόφιλους τους γνωστούς άγνωστους, εκεί έγκειται ή αξία αυτής της φιλίας, δεν υπάρχουν συμφέροντα για να χαλάσουν φιλίες. Ακόμα και να τα ψάλει ο ένας στον άλλο, ακόμα και να παρεξηγηθούν, το ξεπερνούν γρήγορα.
Το ρόλο του συμβουλάτορα τον παίζεις χωρίς να το καταλάβεις. Ψάξε λιγάκι και θα δεις. Όσο για εμένα μου αρέσει fractal μου να δίνω συμβουλές, ψάχνοντας όμως για πρωτότυπους τρόπους. Π.χ. όταν βάζω τα εγγόνια στο αυτοκίνητο, βάζω μπροστά αλλά δεν ξεκινάω. Χασομερώ με διάφορες δικαιολογίες χωρίς όμως να τους πω και γιατί. Οπόταν ακούγεται συνήθως η μεγάλη εγγονή: παιδιά βάλτε ζώνες γιατί ο παππούς δεν έχει σκοπό να ξεκινήσει.
Να είσαι καλά φίλε/φίλη fractal και πολλά φιλιά. gskastro

Dee Dee είπε...

Τι ομορφο θεμα.

Παντα ειναι χρησιμη μια συμβουλη!! Οχι μονο απο τον γονιο αλλα απο οποιονδηποτε!! Ακομα και απο το παιδι στον γονιο. Κι αν απο τους γονεις γινεται μερικες φορες με λαθος τροπο, ε, με τα χρονια μαθαινουμε κι εμεις τα παδια να βαζουμε και λιγο νερο στο κρασι μας και νας σας αφηνουμε να λετε και κατιτις παραπανω :):)

Δεν χρειαζεται να μην εισαι καπνιστης για να συμβουλεψεις καποιον να μην καπνιζει. Σ' αυτες τις περιπτωσεις νομιζω οτι μια φορα αρκει να πεις σε καποιον ποσο κακο κανει το καπνισμα. Απο εκει και περα μονος του ο καθενας θα τραβηξει τον δρομο να μαθει περισσοτερα γι' αυτο, να ενδιαφερθει ή να αδιαφορησει.

Η συμβουλη ειναι παντα χρησιμη. Ανοιγει δρομους. Κατι που φαινεται πολυ αυτονοητο για σενα, εγω μπορει να μην το εχω σκεφτει. Το μαγικο ειναι το υφος που ακολουθει τη συμβουλη......και με τα πιο οικεια ατομα μας, παρεκτρεπομαστε συχνα και δεν εχουμε και την πιο γλυκια φατσουλα οταν συμβουλευουμε :)

Αυτα τα ολιγα ειχα να πω για τον προβληματισμο σου :) Τωρα που εχω χρονο θα διαβασω και τις υπολοιπες απαντησεις, μηπως μαθω κι εγω κατι καινουριο. Γονιος δεν εγινα ακομα αλλα αισιοδοξω να γινω :)

Καλο απογευματακι!!

gskastro είπε...

Καλή μου Dee Dee έχεις δίκαιο «Το μαγικό είναι το ύφος που ακολουθεί τη συμβουλή». Πολύς κόσμος συγχέει την συμβουλή με εντολή.
Ας μη ξεχνάμε όμως ότι κανένας μας δεν εκπαιδεύτηκε να γίνει γονιός. Τον σημαντικότερο ρόλο της ζωής μας και τον αντιμετωπίζουμε ενστικτωδώς. Τα ζώα φυσικά αυτό κάνουν, δεν απομακρύνθηκαν όμως από τη φύση, ενώ εμείς ζούμε τελείως εκτός της φύσης και δεν θα έλεγα ότι είναι ασφαλής τρόπος.
Γονιός θα γίνεις καλή μου Dee Dee και μάλιστα καλή γονιός. Είναι δυνατόν άνθρωπος που αγαπάει και φροντίζει τόσο τα ζώα να μη φροντίσει το δικό του βλαστάρι;
Να είσαι καλά Dee Dee και καλή σου νύχτα. gskastro

Keep Dreaming είπε...

Ta logia einai peritta. Ta eipes ola. Xairomai pou skeftesai me auton ton tropo.

Na eisai kala!
Kalispera!

gskastro είπε...

Καλή μου ερασιτέχνης ευχαριστώ για την επίσκεψη, τη μαγιά έβαλα μόνο, τα υπόλοιπα τα συνθέσαμε όλοι μαζί.
Έχουμε την ανάγκη ο ένας του άλλου, δεν μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας είμαστε αδύναμα πλάσματα.
Να είσαι καλά και καλή σου νύχτα. gskastro

Άστρια είπε...

Συμβουλές λοιπόν που πήραμε και που δίνουμε. Θέμα ανεξάντλητο. Ο καθένας έχει το δικό του χαρακτήρα και τις δικές του εμπειρίες, και αν αυτά τα συνδυάσουμε με τα αντίστοιχα των γονέων και παιδιών μας, των φίλων των γνωστών, των όσων έχουμε ακούσει, δει ή διαβάσει ..., νομίζω δεν υπάρχει ενιαίος κανόνας για τις συμβουλές.
Μεγάλος ο προβληματισμός για το τί είναι το σωστό και νομίζω ότι εξαρτάται κάθε φορά από το άτομο που δίνει ή παίρνει την συμβουλή.
Προσωπικά, ακόμα θυμάμαι τις συμβουλές του αγαπημένου μου μπαμπά και μακάρι να τον είχα να τον συμβουλευόμουνα ακόμα.
Ως μητέρα, θεωρώντας ότι δίνοντας μία συμβουλή μπορεί το παιδί μου να απέφευγε κάτι κακό, ίσως να το παραέκανα. Βέβαια σε μία οικογένεια λόγο έχει και ο άλλος γονιός, που και αυτός έχει τις δικές του απόψεις και έτσι δεν μπορεί πάντα να περάσει η δική σου συμβουλή.
Η κόρη μου τώρα που είναι 24 ετών, δεν θέλει να ακούει συμβουλές, παρά μόνο άν το ζητήσει η ίδια. Διακρίνω όμως ότι την έχουν επηρεάσει κάποιες παλαιότερες συμβουλές μου. (θετικά; θα δείξει).
Να είναι καλά τα παιδιά μας και να είναι χαρούμενα και ευτυχισμένα και ας μην κάνουν πάντα το για μας "σωστό". Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ποιο είναι αυτό.
(φυσικά δεν μιλάω για ναρκωτικά και άλλα κακά)
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία, ήταν πολλά για πρώτη φορά (έτυχε όμως αύριο να μην έχω δουλειά).
Καλό βράδυ:))

gskastro είπε...

Καλή μου Άστρια θα σταθώ στο σημείο που γράφεις «ακόμα θυμάμαι τις συμβουλές του αγαπημένου μου μπαμπά και μακάρι να τον είχα να τον συμβουλευόμουνα ακόμα». Πόσο δείχνει την αξία των συμβουλών αλλά και την αγάπη προς τον πατέρας σου αυτή σου η πρόταση!
Έχεις δίκαιο και στο ότι πρέπει να υπάρχει συνεργασία των δύο γονέων για την ανάπτυξη και ψυχική ηρεμία των παιδιών.
Όχι δεν είναι πολλά αυτά που έγραψες γι’ αυτό το θέμα, μακάρι να έγραφες και άλλα.
Δεν πειράζει όμως, θα συνεχίσω εγώ για εσένα, θα γράψω αυτό που έγραψες στο σχόλιο σου στη ανάρτηση της Faraona.
Φίλοι μου μπαίνοντας στην ανάρτηση της Faraona, αντίκρισα ένα σχόλιο της Άστριας, είχε κάποιους στοίχους του Χαλίλ Γκιμπράν. Τους είχα ξαναδιαβάσει, τώρα όμως με συγκλόνισαν δεν ξέρω γιατί. Τους βάζω για όσους δεν τους έχουν διαβάσει αλλά και για όσους τους έχουν διαβάσει.
"Τα παιδιά σας δεν είναι παιδιά σας.
Είναι οι γιοί και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τη ζωή.
έρχονται στη ζωή με τη βοήθειά σας, αλλά όχι από σας, δεν ανήκουν σε σας.
Μπορείτε να τους δώσετε την αγάπη σας, όχι όμως και τις ιδέες σας.
Γιατί αυτά έχουν τις δικές τους ιδέες.
Μπορείτε να στεγάσετε το σώμα τους, όχι όμως και την ψυχή τους.
Γιατί η ψυχή τους κατοικεί στο σπίτι του αύριο που εσείς δεν μπορείτε να επισκεφτείτε ούτε στα όνειρά σας.
Μπορείτε να προσπαθήσετε να τους μοιάσετε αλλά μη γυρεύετε να κάνετε αυτά να σας μοιάσουν.
Γιατί η ζωή δεν πηγαίνει προς τα πίσω και δεν σταματά στο χθες.
εσείς είστε τα τόξα απ' όπου τα παιδιά σας σα ζωντανά βέλη θα τιναχθούν μπροστά..."
Τι άλλο να γράψω εγώ παρά ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Άστρια. Να είσαι καλά Άστρια gskastro

Artanis είπε...

Καλησπέρα φίλε μου...Όπως τα λές, έχουν τα πράγματα...Καλό απόγευμα...

gskastro είπε...

Τι κάνεις καλή μου Artanis, πως πας με την TELLAS; Έχω ακούσει και από άλλους πολλά παράπονα, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί παρασύρουν τον κόσμο να αλλάξει πάροχο αφού δεν είναι ακόμα έτοιμοι.
Για τις συμβουλές, τι άλλο θα μπορούσε να κάνει ένας παππούς! Να είσαι καλά φίλη μου Artanis και καλή σου νύχτα. gskastro

nikiplos είπε...

gskastro, καλησπέρα... δύσκολος και πολύπλοκος ο προβληματισμός σου αναμφισβήτητα...

Όταν πρέπει κάποιος να δώσει συμβουλές, ειδικά σε πιο άπειρους και νέους ανθρώπους πρέπει αναμφισβήτητα να είναι παιδαγωγικός (πχ το παράδειγμα σου με τις ζώνες ασφαλείας...).

Νομίζω για θέματα ασφάλειας και ακεραιότητας των ανθρώπων, οι συμβουλές είναι απαραίτητες, ακόμη και οι νουθεσίες... παιδαγωγικά όμως: να κατανοηθεί σαφώς το πρόβλημα και η αναγκαιότητα του προβληματισμού... (οδική ασφάλεια, ναρκωτικά κλπ)

Για θέματα ζωής, διαπροσωπικών σχέσεων κλπ, είναι η αγάπη μας προς τα πρόσωπα που θέλουμε να συμβουλεύσουμε που μας ωθεί να το κάνουμε... καλό είναι και εκεί να είμαστε παιδαγωγικοί, ειλικρινείς και σαφείς ως προς τον προβληματισμό μας... και ποτέ απόλυτοι!

φιλιά

gskastro είπε...

Φίλε μου Nikiplos συμφωνώ, ποτέ απόλυτοι. Ίσως το να δείχνουμε τον προβληματισμό μας, το να εισάγουμε και τον νέο στον προβληματισμό μας να προσπαθεί και αυτός μαζί μας να βρει μια λύση βοηθάει στην κατανόηση του προβλήματος.
Όλα αυτά φυσικά εξαρτώνται και από την ηλικία του παιδιού. Αλλιώς θα αντιμετωπίσει κανείς το παιδί των 10 ετών και με άλλη μεθόδευση τον νέο ή την νέα των 15 ετών.
Έχω όλη την γκάμα των ηλικιών στα εγγόνια μου και δεν σου κρύβω ότι είμαι αναγκασμένος να προσαρμοστώ ανάλογα με ποιο εγγόνι έχω να κάνω. Πολλές φορές ζητώ την βοήθεια των μεγαλύτερων για να περάσω κάτι στα μικρότερα.
Σε ένα πράγμα όμως πρέπει να είμαστε απόλυτα σταθεροί, να μη μπλέκουμε τους ρόλους των παππούδων / γιαγιάδων με αυτούς των γονέων, και προπάντων να υπάρχει πάντα συνεννόηση, αλλιώς τα παιδιά θα βρουν τον αδύνατο κρίκο.
Να είσαι καλά φίλε Nikiplos και καλή σου ημέρα, φιλιά και από εμένα gskastro

Aspa είπε...

Έρχομαι κι εγώ για πρώτη φορά εδώ και αφήνω τα ψηφιακά μου "ίχνη". Πολύ ωραίο blog και διάβασα τις απόψεις όλων για την αξία των συμβουλών. Συγχαρητήρια!

gskastro είπε...

Ευπρόσδεκτη καλή μου Άσπα, όλοι οι καλοί χωράμε, αν και δεν νομίζω να υπάρχουν κακοί απλώς παρεξηγημένοι.
Πάντως από συμβουλές άλλο τίποτα, βλέπεις όταν γίνει κάποιος παππούς έχει την εμπειρία των συμβουλών που εισέπραξε, των συμβουλών που έδωσε στα παιδία του και βλέποντας αν είχαν κάποια πρακτική αξία συνεχίζει με τα εγγόνια του.
Να είσαι καλά εσύ και όλη σου η οικογένεια και πάντα καλοδεχούμενη στο χώρο μου. Ψάχνοντας όμως θα βρεις πάρα πολλούς ωραίους χώρους. Κάποιοι έχουν και καλλιτεχνική αξία με τα εφέ που βάζουν. Καλό σου απόγευμα gskastro

faraona είπε...

Καλησπερα κι απο μενα.
Πολυ μεστο το θεμα που ανρτησες.Εχω κι εγω ενα θεμα για τα παιδια στην Αψινθο πριν λιγες μερες.
Μας απασχολουν την σκεψη και γεμιζουν την καρδια μας χιλιαδες πραγματα κι ερωτηματικα γι αυτα τα παιδια,τα εγγονια ,τα παιδια ολου του κοσμου.
Οτροπος που δινουμε μια συμβουλη παιζει ρολο τιποτε αλλο.Καλα θα ειναι αυτος ο τροπος ναναι με παραδειγματα για να γινεται καλυτερα αντιληπτος και αποδεκτος απο τα παιδια.Αλλιως κινδυνευουμε απο το αντιδραστικο της παιδικης ηλικιας που ειναι διαχυτο λογω του εγωκεντρισμου που εχουν τα παιδια κι ειναι φυσιολογικος.
Και καλα θα ειναι αυτα τα παραδειγματα να τα ακολουθουμε κι εμεις.
Αλλιως κινδυνευοπυμε να ειμαστε απλα στειροι συμβουλατορες και να μας χρεωνουν το «δασκαλε που διδασκες και νομους δεν εκρατεις»
νασαι καλα.

gskastro είπε...

Ναι faraona είδα την ανάρτηση σου «τα παιδιά μου η ασπίδα μου» και σου άφησα σχόλιο. Εκεί μάλιστα βρήκα και το σχόλιο της Άστριας με τους υπέροχους στοίχους του Χαλίλ Γκιμπράν.
Τι πιο ωραία παρομοίωση από το «εσείς είστε τα τόξα απ' όπου τα παιδιά σας σα ζωντανά βέλη θα τιναχθούν μπροστά»! Ναι νομίζω αξίζει να ασχολιόμαστε με αυτά τα τρυφερά πλάσματα.
Να δημιουργούμε ένα ασφαλή γύρω τους χώρο που να μην τα πνίγει όμως.
Να τους αφήνει μεγάλα περιθώρια να αναπτύξουν το δικό τους κόσμο τις δικές τους αξίες.
Έχω αρχίσει πλέον να προβληματίζομαι εάν έχω το δικαίωμα να προσπαθώ να επηρεάσω τα εγγόνια μου για το πώς θα διαμορφώσουν την ζωή τους! Απλά θέλω να είμαι δίπλα τους για να αισθάνομαι εγώ ασφαλής και αν χρειαστεί καμιά φορά να ακουμπήσουν επάνω μου, με δική τους πρωτοβουλία.
Να είσαι καλά faraona που με επισκέφτηκες και αξίζει να ασχολείσαι με τέτοια θέματα. Αλλά και το καινούργιο σου πολύ μου αρέσει, από αύριο όμως. Καλή σου νύχτα gskastro

Cookie είπε...

Χμ, μεγάλο θέμα άνοιξες καλέ μου φίλε. Με έβαλες σε σκέψεις. Επειδή δεν είμαι γονιός (ακόμη) μπορώ να το δω μόνο από την οπτική γωνιά του παιδιού. Οι γονείς μου πολλές φορές γινόταν φορτικοί και εγω ήμουν τόσο πεισματάρα που πήγαινα και έκανα το αντίθετο. Τώρα, που μεγάλωσα (και οι μεγάλοι θέλουν συμβουλές) μεγάλη σημασία για μένα έχει το πρόσωπο που τη δίνει τη συμβουλη. Αν το πρόσωπο αυτό για μένα είναι σημαντικό και αγαπητό, θα τις επεξεργαστώ καλά τις λεξεις του.

Μερικές φορές όμως πρέπει να αφήσουμε τον άνθρωπο να τα βρει μόνος του και σε μερικά θέματα οι συμβουλές είναι όχι μόνο περρητές, αλλά και κουραστικές.

Πολλά φιλιά!

gskastro είπε...

Καλή μου Clockwork Plum θυμάμαι που κάποτε έγραψες σε κάποιο σχόλιο για την ανησυχία των γονιών σου για το Internet, και μάλιστα με συμβούλευες να μην ανησυχώ. Είχε σχέση με τις εγγονές μου και την ασχολία τους με το Internet. Σε πληροφορώ ότι την έλαβα υπόψη μου την συμβουλή σου
Ναι και οι μεγάλοι χρειάζονται συμβουλές, γενικά θα έλεγα όλοι μας, όλα όμως με μέτρο και τον κατάλληλο τρόπο.
Να είσαι καλά Ελένη και πολλά φιλιά gskastro

Υπερμίκης είπε...

Κόλλησα σε μια λεπτομέρεια..
Με το να μην πίνουμε από το "αφημένο" ποτό,μήπως αυτό σημαίνει έλλειψη εμπιστοσύνης στους φίλους που μας συνοδεύουν;

gskastro είπε...

Μπορεί και να σημαίνει αυτό που λες φίλε Υπερμίκη. Εμένα όμως με ενδιαφέρει μετά από κάποια ποτά με φίλους να έχω τι σιγουριά ότι όταν μπω στο αυτοκίνητο σαν οδηγός να φτάσω στον προορισμό μου χωρίς να προκαλέσω ατύχημα. Αν ο φίλος παρεξηγείται ε! τότε δεν είναι φίλος. Φιλία δεν σημαίνει αλλοτρίωση της προσωπικότητας μας, προκειμένου να μη δυσαρεστήσουμε τους φίλους. Οι φίλοι σέβονται τις αποφάσεις μας και τις ενέργειές μας, έστω και εάν δεν τις υιοθετούν.
Να είσαι καλά Υπερμίκη και καλό σου βράδυ. gskastro

Υπερμίκης είπε...

Συγνώμη δεν σκέφτηκα την οδήγηση.
Νόμιζα ότι φοβόσασταν -κατά την απουσία των εγγονών σας- μην ρίξει κάποιος καμμιά επικύνδινη ουσία στο ποτήρι.Πχ ωρισμένοι φίλοι έτσι για πλάκα εναποθέτουν στάχτη από την καύτρα του τσιγαριού,πράγμα που έχει ως συνέπεια το ενδεχόμενο θύμα να υποφέρει οδυνηρά...
Έχεις λοιπόν απόλυτο δίκαιο.Φύλαγε τα ρούχα σου να΄χεις τα μισά...
Να περάσεις ευχάριστα το ΣΚ!

gskastro είπε...

Γενικά καλόν είναι να είμαστε προσεκτικοί με τις φιλικές σχέσεις μας Υπερμίκη. Το τσιγάρο συνήθως το αρχίζουμε παρασυρμένοι από κάποιο καλό φίλο, το ίδιο και το ναρκωτικό.
Φιλικές σχέσεις συνήθως είναι πολλές, οι πραγματικοί φίλοι όμως είναι λίγοι.
Να είσαι καλά Υπερμίκh και καλή σου ημέρα. gskastro