ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΑΦΑΡΙ ΣΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ

Όπως έχω γράψει ετοιμαζόμουνα για επαγγελματικό ταξίδι στην Αίγυπτο, χωρίς πολύ όρεξη μετά από τα κουραστικά ταξίδια στην Υεμένη και το Σουδάν. Όμως προέκυψε και δεύτερη δουλειά οπόταν η λύση ήταν μία ο γιος μου στην Αίγυπτο και εγώ στην καινούργια.
Αυτό όμως μου άφησε ελεύθερη όλη την χθεσινή ημέρα. Είχα ακούσει εδώ και πολύ καιρό για το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο. Πήρα λοιπόν τις δύο μου εγγονές και την νονά της μικρότερης και πήγαμε στο πάρκο. Απέφυγα την διαδρομή από τα καμένα, δεν αντέχω πλέον να τα βλέπω. Τόσες φορές έχουν καεί και άλλες τόσες τα έχουμε αναδασώσει.
Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα αυτό που είδα. Υπέθετα ότι θα ήταν κάποιος χώρος γεμάτος με κλουβιά ζώων. Οι άνθρωποι που το οργάνωσαν και το δημιούργησαν πρέπει να είχαν μεράκι.
Μείναμε περίπου 4 ώρες και μπορώ να πω ότι δεν είδαμε ούτε τα μισά απ’ ότι υπάρχουν εκεί. Έκανα φυσικά και το λάθος να πάω στις 12 οπόταν πολλά ζώα είχαν αποσυρθεί σε σκιερά μέρη.
Άσχετα όμως με αυτό, η διαδρομή μέσα στο πάρκο ήταν απολαυστική. Δεν θα γράψω περισσότερα και θα αφήσω τις φωτογραφίες να μιλήσουν μόνες τους. Έβαλα λίγες αντιπροσωπευτικές γιατί δεν θα ήταν δυνατόν να βάλω όσες τράβηξα. Σε μερικές έβαλα τα ονόματα των ζώων. Για τον επισκέπτη υπήρχαν επεξηγηματικές ταμπέλες, για οικονομία χώρου όμως θα βάλω μία σαν δείγμα.
Αξίζει πάντως να επισκεφτείτε το πάρκο, αρκεί να προτιμήσετε πρωινές ώρες. Μπορείτε ακόμα να το μετατρέψετε και ολοήμερη εκδρομή

Με κλικ στη φωτογραφία μεγαλώνει







































































































Δυστυχώς δεν μπόρεσα να μην κοιτάξω προς την Πεντέλη, σκέτη απελπισία. Και από μακριά φαίνεται η μαυρίλα, ας είναι καλά η απληστία όλων μας προτιμούμε το δάσος του τσιμέντου από τα καταπράσινα δάση μας.

ΑΚΟΜΑ ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΑΚΙ

Φίλοι μου εσείς στις διακοπές σας και εγώ στο φούρνο του Σουδάν. Το καλό με αυτά τα ταξίδια είναι ότι κάνω δύο τρία τεστ κοπώσεως τη φορά και με πληρώνουν κιόλας.
Ας αρχίσω όμως από την αρχή την περασμένη Πέμπτη μας ειδοποίησαν ότι έπρεπε να φύγουμε για το Πορτ Σουδάν την Κυριακή. Μας έμενε μία ημέρα να βγάλουμε άδειες για τα μηχανήματα που θα παίρναμε μαζί μας καθώς και για εμάς τους ιδίους (τον γιό μου και τον γράφοντα). Τα διαδικαστικά τα ανέλαβε ένα κάποιο γραφείο και υποτίθεται τακτοποίησε τα πάντα.
Τελικά αναχωρούμε την Δευτέρα το μεσημέρι αφού χάσαμε το πρωινό αεροπλάνο λόγω έλλειψης όλων των απαραίτητων εγγράφων που θα απαιτούντο για το Σουδάν.
Η διαδρομή μας ήταν Αθήνα, Κάιρο, Χαρτούμ, Πορτ Σουδάν, ρυμουλκό για πλοίο και επιστροφή με ρυμουλκό στο Πορτ Σουδάν, Χαρτούμ, Κωνσταντινούπολη και Αθήνα. Η διάρκεια του ταξιδιού επτά ημέρες, η εργασία που κάναμε έξι ώρες, ναι καλά διαβάζετε 6 ώρες.
Είχε όμως πολύ ενδιαφέρον, άλλωστε μου αρέσει να πηγαίνω σε ξένες χώρες, όχι για τουρισμό, αλλά προτιμώ για εργασία γιατί έτσι ανακατεύομαι με τον ντόπιο κόσμο. Στο ταξίδι αυτό υπήρχε και λίγο γκλαμουριά, όχι ότι το επιδιώξαμε αλλά ο πλοιοκτήτης είναι από τους ανθρώπους που έχει απαιτήσεις από τους συνεργάτες του αλλά τους προσφέρει ότι καλύτερο και μεταξύ αυτών ξενοδοχεία 5 αστέρων.
Το Σουδάν το βρήκα πιο οργανωμένο σε σχέση με την Υεμένη και το ίδιο αν όχι περισσότερο ζεστό. Να σκεφτείτε ότι εργαζόμασταν στον ήλιο με θερμοκρασίες 48 και 50. Στην Υεμένη μπήκαμε και βγήκαμε με τα όργανα που κουβαλούσαμε μαζί μας χωρίς καμία γραφειοκρατική διαδικασία, ενώ στο Σουδάν και κατά την είσοδο και κατά την έξοδο χρειάστηκαν γραφειοκρατικές διαδικασίες που απαίτησαν αρκετό χρόνο. Με αυτόν τον τρόπο όμως ήμουν σίγουρος ότι τα όργανα θα μπορούσαν να ξαναβγούν χωρίς πρόβλημα. Ευτυχώς μας βοήθησε η Ελληνική Πρεσβεία για την επίσπευση εισαγωγής των οργάνων.
Οι κίνδυνοι στο Σουδάν είναι περίπου οι ίδιοι με της Υεμένης. Ειδικά για το Χαρτούμ μας συμβούλεψαν να μην απομακρυνόμαστε από το ξενοδοχείο. Στο Πορτ Σουδάν τα πράγματα ήταν κάπως καλύτερα. Ας μην ξεχνάμε ότι ο πρόεδρός τους έχει επικηρυχτεί από το διεθνές δικαστήριο για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Οι σφαγές στο βορειοδυτικό μέρος της χώρας (Darfur) συνεχίζονται ανηλεώς.
Οι άνθρωποι ήταν γενικά ευγενικοί απέναντί μας, ακόμα και οι τελώνες στο Πορτ Σουδάν μας πρόσφεραν τις καρέκλες τους όσοι ώρα περιμέναμε να εκτελωνιστούν τα όργανα (μιάμιση ώρα). Κάποια στιγμή δε άνοιξαν τα φαγητά τους να φάνε και μας προσκάλεσαν . Φυσικά με νοήματα τους εξηγήσαμε ότι ήμασταν χορτάτοι και ας λιμοκτονούσαμε και διψούσαμε αφάνταστα.
Ένα άλλο παρόμοιο περιστατικό συνέβη και στο ρυμουλκό. Ζητήσαμε καφέ και για απάντηση πήραμε «τώρα είναι ώρα φαγητού, ελάτε να φάτε μαζί μας» Το φαί κάτι σαν χυλός με τρίματα άσπρου τυριού ήταν σε τρεις γαβάθες. Αντί για κουτάλια το έτρωγαν με πίτα που την χρησιμοποιούσαν σαν κουτάλι, και φυσικά τα δάκτυλα μέσα στο χυλό. Εδώ πλέον δεν μπορέσαμε να αρνηθούμε και ακολουθήσαμε. Νοστιμότατο, ήταν λιωμένα φασόλια και διάφορα μπαχαρικά και τυρί κάτι σαν φέτα.
Στο Πορτ Σουδάν τόλμησα και κυκλοφόρησα με τα τρίτροχα ταξί τα TUK TUK όπως τα αποκαλούσαν. Για μία διαδρομή στην αγορά αναμονή και επιστροφή (μία ώρα περίπου) μου πήραν 4 λίρες Σουδανικές, δηλαδή €1,20. Φυσικά όταν επέστρεψα τα άκουσα από τον γιό μου για την απερισκεψία μου.
Εντυπωσιάστηκα από το ύψος των ανδρών και των γυναικών, και ψηλοί αλλά και καλοβαλμένοι. Δεν είχαν καμιά σχέση με τους κατοίκους της Υεμένης, που ήταν μάλλον κοντοί και πολύ αδύνατοι. Δεν τόλμησα να τους τραβήξω φωτογραφία γιατί όταν δεν γνωρίζεις τα ήθη και τα έθιμα καλόν είναι να αποφεύγονται οι φωτογραφίες προσώπων.
Τράβηξα μια κοπελίτσα στο ξενοδοχείο αφού όμως της ζήτησα την άδεια. Δεν ήταν από τις ψηλές και πολύ όμορφες, ήταν όμως καλοβαλμένη.
Οι υπόλοιπες φωτογραφίες είναι από τοπία αλλά λόγω της ανεμοθύελλας δεν είναι πολύ καθαρές.
Αυτά προς το παρόν μέχρι το επόμενο ταξίδι που μάλλον θα γίνει στο Σουέζ την άλλη εβδομάδα. Μέχρι τότε να είσαστε όλοι καλά και να απολαμβάνετε τις διακοπές σας.


Κάιρο. Περίχωρα πλησίον του αεροδρομίου, δυσδιάκριτα λόγω αμμοθύελλας. Πράσινο πουθενά.






Κάιρο. Τρεις απόψεις της κλιματιζόμενης εισόδου του ξενοδοχείο.


Κάιρο. Μη μου πείτε ότι δεν είναι κρεβάτι για τρεις!


Χαρτούμ. Η κοπελιά που γράφω παραπάνω, δεν είναι από τις ψηλές και όμορφες, είναι όμως γλυκούλα.


Χαρτούμ. Το κρεβάτι μου, δυστυχώς μόνος


Χαρτούμ. Πρωινή κίνηση έξω από το ξενοδοχείο


Χαρτούμ. Το εστιατόριο για πρωινό


Χαρτούμ. Ένα από τα παρακλάδια του Νείλου και η γέφυρα έξω από το ξενοδοχείο μας.


Πορτ Σουδάν. Το ύψος της τουλάχιστο 2 μέτρα, ήταν ψηλότερη από εμένα κατά μισό κεφάλι και είμαι 1,88. Εντυπωσιακό επίσης το φάρδος των πεζοδρομίων.


Πορτ Σουδάν. Το ταξί TUK TUK


Πορτ Σουδάν . Η αναμονή στο τελωνείο
Οι φωτογραφίες δεν είναι ότι καλύτερο αλλά δεν τόλμησα να πάρω μαζί μου αυτή τη φορά την καλή φωτογραφική.
Εάν κάνετε αριστερό κλικ στις φωτογραφίες μεγαλώνουν σε μέγεθος.