ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Φίλοι μου οι περισσότεροι πήραμε τις αδειούλες μας και ταξιδέψαμε σε πολύ ωραία μέρη.
Ένας ένας που επιστρέφει μας φέρνει τις εντυπώσεις του με μια σειρά ωραίων φωτογραφιών.
Ήρθε λοιπόν και η δική μου ώρα να σας διηγηθώ φωτογραφικά πως πέρασα στην σχεδόν δύο μηνών περιήγηση μου.
Να αρχίσω λοιπόν με την επίσκεψή μου στον ζωολογικό κήπο. Το μόνο που δεν θα μπορέσω να σας δείξω θα είναι το φίδι, έχει την μανία να κρύβεται.

Η ώρα του φαγητού. Η χελώνα θα φάει αφού τελειώσουν οι άλλοι


Οι δύο φίλοι όμως τρώνε μαζί


Αλλά και στον ύπνο μαζί


Το κοστυφάκι υποχρεωτικά περιμένει την μάνα του να το ταΐσει (το έχετε ξαναδεί)


Και η ώρα της βόλτας


Χρειαζόμαστε όμως και το παιχνίδι


Τώρα πως τι βρίσκει η γάτα με τον βάτραχο, μη με ρωτάτε.




Μάλλον κουτσομπολεύουν, δεν ξέρω ποιους όμως


Αρκετά όμως με τον ζωολογικό κήπο, η συνέχεια στο βοτανικό κήπο.

Μεγάλη ποικιλία από τριαντάφυλλα και τουλίπες





Τα αμπέλια έτοιμα και αυτά περιμένουν τον τρύγο


Οι τοματιές είχαν καλή παραγωγή


Το ίδιο και τα υπόλοιπα ζαρζαβατικά


Και αγγούρια αναρριχητές


Από βλίτα άλλο τίποτα


Το ίδιο και οι πιπεριές


Και το σέλινο και η γλιστρίδα την ώρα του ποτίσματος



Υπήρχαν και τα σχετικά φρούτα.

Τα μούσμουλα και τα βερίκοκα είχαν ήδη τελειώσει, τα αχλάδια όμως μόλις είχαν ωριμάσει.


Τα ρόδια θα είναι έτοιμα τέλη Σεπτέμβρη


Και όπως είναι φυσικό και τα απαραίτητα καλλωπιστικά.


Και όταν επέστρεφα από αυτές τις εξαντλητικές περιηγήσεις με περίμενε στρωμένο ένα λιτό τραπέζι. Ας είναι καλά η γειτόνισσα μου!


Δεν θα σας κουράσω άλλο φίλοι μου. Δεν σας κρύβω ότι ήταν εξαντλητικές αυτές μου οι περιηγήσεις μέσα σε ένα χώρο 30 επί 40 μέτρα.
Ναι φίλοι μου δεν το κούνησα από το σπίτι μου. Στον κήπο μου την έβγαζα, μαζί με τα ζωάκια μου και τα φυτά μου.

Την πανσέληνο όμως του Αυγούστου την απήλαυσα, κάπως διαφορετικά από εσάς, βοηθάει και η τεχνολογία βλέπετε.


Φίλοι μου να έχουμε όλοι μας ένα πολύ καλά Φθινόπωρο και με το καλό να επιστρέψουν και οι υπόλοιποι. Πολλά φιλιά σε όλους σας gskastro

ΕΧΟΥΝ ΑΞΙΑ Η ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ;

Φίλοι μου είναι ένα θέμα που με απασχολούσε αλλά και με απασχολεί εδώ και πολύ καιρό. Μεγάλωσαν πλέον τα παιδιά μου με την βοήθεια ή χωρίς των συμβουλών μου και ήρθε η σειρά των εγγονιών μου.
Και κάθισα και έκανα τον απολογισμό μου (ή την αυτοκριτική μου όπως συνηθίζουν να λένε τα κομματικά στελέχη).
Και τι ανακάλυψα; Ότι δεν έπαψα ποτέ να δίνω συμβουλές στα παιδιά μου. Άθελά μου συνεχίζω να τους δίνω συμβουλές, δίνω στα εγγόνια δίνω και στα παιδιά μου, και πολλές φορές δίνω σε όλους μαζί ταυτόχρονα, οπόταν πέφτει και το σχετικό δούλεμα στον παππού. Και να ήταν μόνο αυτό άμα λάχει δίνω συμβουλές και στους φίλους τους.
Να λοιπόν το ερώτημα, έχουν αξία οι συμβουλές; Με μία λέξη θα απαντούσα ΝΑΙ, δεν είναι όμως τόσο απλό.
Σκεφτείτε έναν μανιώδη καπνιστή να συμβουλεύει τα παιδιά του να μην καπνίζουν, ή ένα πότη να μη πίνουν. Τι αξία έχει η συμβουλή του; Μήπως λοιπόν η κυριότερη συμβουλή είναι ο τρόπος ζωής του κάθε γονέα, μήπως πρώτα πρέπει να δίνουμε το παράδειγμα στα παιδιά μας, στα εγγόνια μας προτού ανοίξουμε το στόμα μας για να τα συμβουλέψουμε;
Μήπως όμως αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να κάνουμε κάποιες προσωπικές θυσίες, είμαστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο;
Και κάτι ακόμα, έχουμε καλλιεργήσει δρόμους επικοινωνίας με τα παιδιά μας με τα βλαστάρια μας; Έχουμε βρει τρόπους να τους περνάμε μηνύματα χωρίς να γινόμαστε φορτικοί; Πόσο πιο εύκολο θα ήταν την ώρα που συζητούμε με τα παιδιά μας διάφορα θέματα, την ώρα που είμαστε όλοι χαλαροί, την ώρα που παίζουμε μαζί τους να μας ξεφύγει και μια συμβουλή.
Να είστε σίγουροι ότι θα αποδώσει πολύ καλύτερα από το να τα συμβουλεύουμε με εκείνο το αντιπαθητικό δασκαλίστικο ύφος. Πολλές φορές η αγωνία μας μην πάθει κακό το παιδί, μας κάνει να του δίνουμε φορτικά κάποιες συμβουλές. Είναι σίγουρο ότι αυτές τις συμβουλές θα τις βγάλει από το μυαλό του ή θα τις ξεχάσει.
Υπάρχουν φυσικά και γονείς που ισχυρίζονται ότι το παιδί θα αποκτήσει την δική του εμπειρία και θα μάθει από τα λάθη του.
Είναι και αυτό μία άποψη.
Προσωπικά όμως προτιμώ την άποψη της φύσης. Η φύση είναι αυτή που μας διδάσκει τι θα έπρεπε να κάνουμε. Αρκετοί από εμάς έχουμε διάφορα ζώα στο σπίτι μας, ή έχουμε δει αυτά τα υπέροχα ντοκιμαντέρ που παρουσιάζει η τηλεόραση. Έχετε παρακολουθήσει πως μεγαλώνουν τα μικρά τους, πως τα εκπαιδεύουν, ακόμα και πως τα τιμωρούν όταν δεν κάνουν αυτό που πρέπει; Είναι δυνατόν να κάνουμε εμείς κάτι λιγότερο;
Φίλοι μου δεν θα σας ευχηθώ καλό φθινόπωρο, έχουμε ακόμα αρκετό καλοκαίρι μπροστά μας και εύχομαι να το περάσετε όλοι σας καλά, μα προσοχή στα μονάκριβα βλαστάρια σας. Δεν μπόρεσα έπρεπε να την δώσω την συμβουλή μου. Με πολύ αγάπη σε όλους εσάς gskastro

ΑΓΝΟΙΑ ή ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ;

Φίλοι μου έχω κατ’ επανάληψη γράψει ότι είμαι από τους ανθρώπους που βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο.
Είναι όμως ορισμένα πράγματα που με κάνουν να αναθεωρώ αυτή μου την στάση.
Οι πιο πολλοί από εμάς θα έχουν κάνει μερικά μπάνια στις ωραίες μας παραλίες, έστω και αν δεν έχουμε πάρει την άδεια μας ακόμα.
Είμαι ένας από αυτούς, που δεν πήρε την άδεια του και πηγαίνει για μπάνιο στις κοντινές παραλίες. Μαζεύω λοιπόν την ομπρέλα μου την πτυσσόμενη πολυθρόνα μου, τα θερμό μου με το κρύο νερό και το καφέ μου, ένα βιβλίο και εκδράμω στην παραλία.
Συνήθως πάω νωρίς το πρωί μαζί με τα υπόλοιπα γεροντάκια. Μετά από κολύμπι καμιάς ώρας κάθομαι στην πολυθρόνα μου και απολαμβάνω τον καφέ μου διαβάζοντας.
Σιγά σιγά η παραλία αρχίζει να γεμίζει με καλλίγραμμες μαμάδες, μπαμπάδες με σωσίβια στη μέση τους και τα παιδάκια τους. Πρέπει να είναι παιδιά τους γιατί τους φωνάζουν μαμά και μπαμπά. Μέχρι τις δώδεκα η παραλία είναι γεμάτη.
Τοποθετούν λοιπόν τις ομπρέλες τους, στρώνουν τις ψάθες στην άμμο και με περίσσια φροντίδα αλείφουν τα παιδάκια τους με μπόλικο λάδι, αλείφονται και οι ίδιοι φυσικά. Μέχρι εδώ όλα καλά.
Και ξαφνικά το σκηνικό αλλάζει. Η μαμά και ο μπαμπάς ξαπλώνουν στις ψάθες για να ξεροψηθούν ή κάθονται κάτω από τις ομπρέλες και τα παιδάκια τα στέλνουν κοντά στο νερό να παίξουν με τα κουβαδάκια τους. Χωρίς καπέλο χωρίς μπλουζάκι μόνο με το λάδι, λες και το λάδι θα τα προστατέψει, και η ώρα δώδεκα.
Εκείνη την ώρα τα μαζεύω και πηγαίνω στο παραλιακό μαγαζάκι για ψητές σαρδέλες και ουζάκια μέχρι τις 2μ.μ. Τα παιδάκια ακόμα στην παραλία μαζί με τους γονείς να ξεροψήνονται.
Και η απορία μου είναι πολύ απλή, τι στην ευχή μυαλό κουβαλούν αυτοί οι γονείς; Δεν έχουν ακούσει τι μπορεί να πάθουν όσοι εκτίθενται στον ήλιο από τις 11 π.μ. μέχρι και τις 4μ.μ.
Και καλά αυτοί, αλλά τα παιδάκια τους τι τους φταίνε, τόσες ώρες μέσα στον καυτό ήλιο! Το χειρότερο δε είναι όταν φυσάει και κανένα ελαφρό βοριαδάκι, τότε ξεγελιέται κανείς και δεν αντιλαμβάνεται τη ζημιά που του κάνει ο κατά τα άλλα ευεργετικός ήλιος.
Πείτε μου καλοί μου φίλοι, τι είναι αυτό που κάνει τους γονείς να εκθέτουν τα παιδιά τους σε τέτοιους κινδύνους, άγνοια ή αδιαφορία; Αν δούμε κάποιο γονέα να κακοποιεί το παιδί του αμέσως ξεσηκωνόμαστε όλοι και γίνεται και θέμα στην τηλεόραση.
Αυτή όμως η κακοποίηση που δεν έχει άμεσα αποτελέσματα και δεν γίνεται αμέσως αντιληπτή ποιος θα την σταματήσει; Ποιος πρέπει να ενδιαφερθεί; Το κράτος, μα τι μπορεί να κάνει, να αστυνομεύει τις παραλίες; Εδώ δεν μπορεί να μας σώσει από τους κακοποιούς, θα πρέπει να κυνηγά και τους γονιούς που εκθέτουν τα παιδιά τους σε πιθανό κίνδυνο;
Όσο για την τηλεόραση μάλλον κακό κάνει διαφημίζοντας τα ασφαλή προϊόντα κατά των υπεριωδών ακτινών.
Εμείς οι συνειδητοποιημένοι; Για τολμήστε να συμβουλεύσετε ή να πείτε κάτι σε αυτούς τους γονείς και ελάτε μετά να με βρείτε στο ΚΑΤ. Μου έγινε και αυτό.
Να είστε καλά φίλοι μου και να περάσετε υπέροχα και το υπόλοιπο του καλοκαιριού, προσοχή όμως σε αυτά τα τρυφερά υπέροχα πλασματάκια, δεν μας φταίνε σε τίποτα. gskastro

ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΨΥΧΗΣ

Φίλοι μου καλό μήνα και να περάσετε υπέροχα το υπόλοιπο του καλοκαιριού.
Είχα σκοπό να βάλω νέα ανάρτηση σήμερα, για να σας ευχαριστήσω αφενός για την συντροφιά που μου κρατήσατε το τελευταίο διάστημα, και να σας δείξω πως περνάει ένας γέροντας όταν μένει μόνος του το καλοκαίρι.
Δεν μπορώ όμως να το κάνω, δεν μου πάει να δείξω τη χαρά μου την ώρα που ένας ΠΑΤΕΡΑΣ δωρίζει τα όργανα του παιδιού του για να σωθούν πέντε συνάνθρωποί μας. Τι ψυχικό μεγαλείο!
Δεν μπορώ να δείξω αλλά και ούτε να αισθανθώ χαρά όταν βλέπω αυτόν τον υπέροχο ΑΝΘΡΩΠΟ να μην εκφράζει να μη δείχνει οργή για αυτό που κάναμε στο παιδί του, αλλά να δείχνει απέραντη ανθρωπιά και αγάπη για τον συνάνθρωπό του.
«Δεν αισθάνομαι θυμό για τους Έλληνες παρά μόνο για τους τέσσερεις δράστες». Τι μεγαλείο ψυχής!
Πόσο κοντά αισθάνομαι ότι βρίσκομαι σ’ αυτόν το ΑΝΘΡΩΠΟ σαν πατέρας και σαν παππούς! Από την ώρα που τον είδα δεν μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυά μου, ευτυχώς είμαι μόνος μου, δεν θα ήθελα να με δουν τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου.
Πως μπορεί ένας πατέρας να δώσει την συγκατάθεσή του να σταματήσουν την μηχανική υποστήριξη ζωής από το παιδί του! Τι δύναμη ψυχής υπάρχει μέσα σ’ αυτόν τον ΑΝΘΡΩΠΟ!
Καλοί μου φίλοι να είσαστε όλοι καλά και ο θεός να φυλάει εσάς και τα παιδιά σας και αν υπάρχει και κανένας παππούς και τα εγγόνια του. Gskastro
Η ψυχική μου διάθεση είναι τέτοια που η μόνη μουσική που μου έρχεται στο νου είναι το «il silenzio» από το υπέροχο φιλμ from here to eternity.