Φίλοι μου, σας φαντάζομαι να ετοιμάζεστε σιγά σιγά, ένας ένας για να δραπετεύετε για τας εξοχάς.
Μετά από την καταπίεση της καθημερινότητας όλους αυτούς τους μήνες, μετά από την καταπίεση αλλά και την αδιαφορία για τη ζωή μας των αρχόντων μας που τόσο ωραία και σωστά το έθεσε ο Nikiplos καιρός είναι να πάτε να ξεκουραστείτε και να μου επιστρέψετε ανανεωμένοι για δράση το Φθινόπωρο.
Πόσοι θα φύγετε πόσοι θα μείνουμε;
Ελπίζω να είναι τότε μαζί μας και η Φύρδην-Μίγδην, να μην αφήσει να την νικήσει ένας πάροχος.
Φαντάζομαι θα μου σκορπιστείτε μέσα στην Ελλαδίτσα μας με τα υπέροχα τοπία της και τα ακόμα πιο υπέροχα ηλιοβασιλέματα.
Φέρτε μας, σε εμάς που θα μείνουμε πίσω, φέρτε μας τις ωραίες σας εμπειρίες, τις ωραίες φωτογραφίες που θα τραβήξετε από την αξιολάτρευτη χώρα μας.
Πολλά της καταμαρτυρούμε της καημενούλας, είμαι σίγουρος όμως ότι κανένας μας δεν θα την άλλαζε με κανένα άλλο τόπο. Είναι σαν τον μεγάλο μας έρωτα που ενώ μας παιδεύει ενώ μας κάνει απιστίες τόσο πιο πολύ την θέλουμε.
Εγώ θα μείνω πίσω, δεν εκφράζω παράπονο, πάντα το κάνω. Στέλνω του δικούς μου να ξεκουραστούν και αναλαμβάνω τα ζωάκια μας και τον κήπο. Δεν θα μπορούσα να τα εγκαταλείψω έχουν την ανάγκη μου, ή έτσι θέλω να πιστεύω.
Και πώς να εγκαταλείψω αυτό το υπέροχο τσαμπί που έβαλα στη φωτογραφία. Θα σας το ξαναδείξω όταν ωριμάσει, λίγο προτού ευφράνει τα χείλη μου. Δεν τρώγεται με το δόντια δεν το δαγκώνεις, το βάζεις ανάμεσα στα χείλη και το πιέζεις. Πρέπει να ξέρεις να το τρως το σταφύλι. Το παραδέχομαι γίνεσαι και λίγο χάλια αλλά να χάσω τέτοια απόλαυση.
Φίλοι μου να είστε καλά και να περάσετε ακόμα καλύτερα. gskastro